Կոլեկտիվ որսի ավանդույթները ծագել են նախքան շիմպանզեների և մարդկանց նախնիների տարանջատումը

Պրիմատոլոգները պարզել են, որ շիմպանզեները թռչունների և կենդանիների որսի ժամանակ օգտագործում են հատուկ ձայներ, որոնք օգնում են նրանց համակարգել գործողությունները և ներգրավել իրենց քույրերին ու եղբայրներին որսի մեջ: Սա վկայում է որսի կոլեկտիվ ավանդույթների առաջացման մասին՝ շիմպանզեների և մարդկանց  նախնիների բաժանումից շատ առաջ, հայտնել է Ցյուրիխի համալսարանի (UZH) մամուլի ծառայությունը, փոխանցում է ՏԱՍՍ-ը:

«Մեր դիտարկումները ցույց են տալիս, որ որսի ժամանակ իրենց գործողությունները ձայնային ազդանշանների օգնությամբ համակարգելու մարդկանց մեծ խմբերի սովորություններն իրենց արմատներով շատ հեռավոր անցյալում են։ Ըստ երևույթին, այդ ունակությունը գոյություն ունի առնվազն յոթ միլիոն տարի՝ սկսած այն ժամանակաշրջանից, երբ Երկրում դեռևս ապրում էին մարդկանց և շիմպանզեների ընդհանուր նախնիները»,- ասել է UZH-ի հետազոտող Ջոզեֆ Մեյնը։

Ինչպես նշում են հետազոտողները, շատ պրիմատներ, այդ թվում՝ շիմպանզեները, չեն ուտում բուսական սնունդ։ Շատ բարձրակարգ կապիկներ համակարգվածորեն որսում են ճտերի և թռչունների ձվերը, ինչպես նաև ուտում են չղջիկներ և փոքր կապիկներ, եթե կարողանում են բռնել նրանց:

Սա ապացուցում է, որ մարդու ուղեղը չէր հասնի այդքան մեծ չափերի, եթե մեր նախնիները ունենային սննդակարգ, որը նման է գորիլաների և այլ պրիմատների սննդակարգին՝ բացառապես բուսական սննդատեսակներով:

Ինչպես են մեր նախնիները ստացել կենդանական սպիտակուցներ և ճարպեր, գիտնականները դեռ չեն կարող ասել: Մայնը և նրա գործընկերները հայտնաբերել են ապացույցներ, որ այլ կենդանի արարածների հավաքական որսը կարող է լինել միս ստանալու հիմնական միջոցը ոչ միայն մարդկանց նախնիների, այլ նաև շիմպանզեների և մարդկանց ընդհանուր նախնիների համար:

Գիտնականներն այս բացահայտումն արել են՝ վերլուծելով Ուգանդայի Կիբալե ազգային պարկում ապրող շիմպանզեների մի քանի խմբերի վարքագիծը 25 տարի դիտարկելու ընթացքում հավաքված տվյալները: Այս ընթացքում այգու աշխատակիցները գրանցել և մանրամասն ուսումնասիրել են այլ կենդանիների վրա շիմպանզեի հարձակման ավելի քան երեք հարյուր դրվագ, ինչը թույլ է տվել Մայնին և նրա գործընկերներին բացահայտել այս պրիմատների որսի ավանդույթները:

Մասնավորապես, եվրոպացի և ամերիկացի պրիմատոլոգները պարզել են, որ որսորդ շիմպանզեները հաճախ արձակում են հատուկ «հաչոցի» ձայներ, որոնք ենթադրաբար օգնում են գտնել որսին և նաև խրախուսում են այլ կապիկներին միանալ ապագա որսի հետապնդմանը և արագացնել նրա հետապնդումը:

Որսի հաջողությունը նկատելիորեն աճում է, եթե դրա մասնակիցները հաճախ նման հնչյուններ են հնչեցնում։ Գիտնականների կարծիքով, դա հուշում է, որ կապիկները նույն կերպ համակարգում են գործողությունները և տեղեկություններ փոխանակում զոհերի դիրքի և նրանց կարգավիճակի մասին։ Եթե ​​դա ճիշտ է, ապա կոլեկտիվ որսի ունակությունը բնորոշ է ոչ միայն հնագույն մարդկանց, այլև homo-ի ցեղի ընդհանուր նախահորն և շիմպանզեներին, եզրակացրել են Մայնը և նրա գործընկերները: