Նշմարվում են Հայաստան-Վրաստան-Իրան որոշակի ակտիվ շփումներ. «Ժամանակ»

Վրաստանի վարչապետի Երևան կատարած այցի ու տարածաշրջանային տնտեսական գործակցության հեռանկարների վերաբերյալ  հոդված է գրել «Ժամանակ» թերթը, որում մասնավորապես անդրադարձ է կատարվում Հայաստան-Վրաստան-Իրան քաղաքական շփումներին և դրանցից ակնկալվող զարգացումներին:

Մասնավորապես թերթը գրում է.

«Հետաքրքիր է, որ Վրաստանի վարչապետի այցից առաջ Երևանում էր Իրանի էներգետիկայի նախարարը:

Այցի ընթացքում հերթական անգամ խոսվել է հայ-իրանական հարաբերության զարգացման ներուժի մասին: Իհարկե այս մասին խոսակցություններն արդեն հիշեցնում են դեժավյու, քանի որ դրանք անընդհատ կան, սակայն հայ-իրանական տնտեսական հարաբերության բեկումնային շարժերը դեռևս շատ տեսանելի չեն: Իհարկե, վերջերս բավականին ակտիվորեն տարփողվում է Մեղրու ազատ տնտեսական գոտու ստեղծումը, սակայն իրական տնտեսական հեռանկարի տեսանկյունից դժվար է պատկերացնել, որ հենց դա է լինելու հայ-իրանական, այն էլ ռեգիոնալ նշանակության գործակցության բեկումը:

Այդուհանդերձ, այն, որ նշմարվում են Հայաստան-Վրաստան-Իրան որոշակի ակտիվ շփումներ, արդեն իսկ ողջունելի և դրական է, հատկապես նկատի ունենալով այն, որ, անշուշտ, չափազանց բարդ է Իրան-Հայաստան-Վրաստան առանցքի ձևավորումը մի շարք հանգամանքներից ելնելով: 

Պետք է նկատել, որ այդ գործընթացը տեղի է ունենում տարածաշրջանում ոչ թե վակուումի, այլ բավականին հստակ ներկայացված շահերի՝ թուրք-ադրբեջանական, ռուսական գործոնների պայմաններում: Իհարկե այստեղ, անշուշտ, չկան քարացած սխեմաներ, անգամ թուրք-ադրբեջանականի դեպքում, սակայն խնդիրն այն է, որ առկա իրողությունները փոխելը, շրջանցելը, համադրելը իսկապես պահանջում է բավականին բարդ ու ժամանակատար աշխատանք: Միևնույն ժամանակ հստակ է, որ առանց Վրաստան-Հայաստան-Իրան առանցքի, կմախքի ձևավորման, ռեգիոնալ գործակցության ներուժով Հայաստանն ու Վրաստանը մրցունակ չեն կարող լինել ինքնին՝ նաև այլ ուղղությունների մասով:

Վերջին շրջանում ինտենսիվացած թե՛ հայ-վրացական, թե՛ հայ-իրանական ուղղությամբ շփումները խոսում են այն մասին, որ գործընթաց կա, դինամիկա կա, որը թեկուզ լինելով ցանկալիից բավականին հեռու, այդուհանդերձ, ինքնին առկայության պարագայում դառնում է շատ կարևոր և ողջունելի: Միևնույն ժամանակ, սակայն, պետք է ամրագրել մի կարևոր հանգամանք, որն ըստ էության ունի նաև տարիների այսպես ասած գոյություն: Դա թե՛ Իրանի, թե՛ Վրաստանի, այսպես ասած, խորքային անվստահությունը կամ թերահավատությունն է Հայաստանի իշխանության մասով, այն առումով, թե որքանով է հնարավոր համոզված լինել ինքնիշխանության և Ռուսաստանից անկախության հարցում:Ինչ խոսք, ներկայումս բոլորովին այլ աշխարհաքաղաքական իրավիճակ է, նույնիսկ խորքային իմաստով այլ, կամ ավելի շուտ այլայլվող Ռուսաստան, և իրավիճակը ունի չափման սկզբունքորեն նոր միավորներ ու ելակետեր, սակայն խորքային առումով, իհարկե, Հայաստանի ինքնիշխանությունը այդ տեսանկյունից ելակետային է, և գլխավոր հարցն այն է, թե Երևանն արդյո՞ք համոզիչ փաստարկներ ներկայացրել է Թբիլիսիին ու Թեհրանին»: