Ինչի՞ հասավ Փաշինյանը իշխանության երեք ամիսների ընթացքում. «Վզգլյադ»

Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետության երեք ամիսը լրանալու կապակցությամբ ծավալուն հոդված է հրապարակել ռուսական «Վզգլյադ» թերթը: Հոդվածում նախևառաջ նշվում է, որ ռուս հոռետես գործիչների կանխատեսումները չարդարացան: Փաշինյանը դուրս չբերեց Հայաստանը ԵԱՏՄ կազմից, ՆԱՏՕ-ի դուռը չթակեց և ձեռք չտվեց ՌԴ 102-րդ ռազմաբազային, թեև հարուցեց Լավրովի դժգոհությունը:

Այնուհետ հոդվածում մեծ վերլուծություն է այն մասին, թե ինչու Փաշինյանին հաջողվեց գալ իշխանության: Հոդվածագիրը հատուկ ընդգծում է, որ ժողովրդի մոտ բացարձակ անվստահություն էր ձևավորվել նախագահ Սարգսյանի և ամբողջ իշխող կուսակցության՝ ՀՀԿ-ի հանդեպ: Երկիրը ասիմետրիկ բաժանված էր երկու մասի: Մի մասում օլիգարխներով սնուցվող քաղաքական էլիտան էր, մյուս մասում ամբողջ հասարակությունը, որի համար գործող ռեժիմը դարձել էր անտանելի, սակայն ոչ ոք չեր հավատում, որ երկրում հնարավոր է ինչ-որ բան փոխել:

«Այդուհանդերձ իշխանափոխություն տեղի ուեցավ, և ՌԴ-ը, որը մինչ այդ սատարում էր Սերժ Սարգսյանին, թավշյա հեղափոխության ավարտական փուլում աջակցեց Փաշինյանի իշխանության գալուն»,- նկատում է հոդվածագիրը:

Պատմության տեսանկյունից երեք ամիսը չնչին ժամանակ է և լուրջ հետևություններ անել դժվար է: Յուրաքանչյուր քաղաքական գործչի աշխատանքը գնահատելու համար առնվազն հարկավոր է մեկ տարի: Հիմա Փաշինյանը գտնվում է յուրատեսակ մի իրավիճակում, նա ղեկավարում է այն կառավարությունը, որը խորհրդարանում ունի բացարձակ փոքրամասնություն: Մյուս կողմից` Փաշինյանը, ըստ հոդվածագրի, հենց այն հզոր մեքենան էր, որ ուղղակի ավերեց գործող ռեժիմն ու իշխանությունները, նոր հույս ներշնչեց և լավատեսությամբ վարակեց ամբողջ հանրապետությունն ու համայն հայությանը: Հիմա հարցը նրանում է, թե կկարողանա՞ արդյոք Փաշինյանը պահել այս ոգևորությունը և ղեկավարել երկիրը: Այստեղ խնդիրներ կան: Վարչապետի թիմում ուժեղ կադրերի զգալի պակաս կա, որոշ նշանակումներ արդեն հանրային լուրջ քննարկումների և քննադատությունների թեմա են դարձել: Որոշ հարցերում նա կտրուկ է ու ոչ այքան հեռատես,- եզրակացնում է հոդվածի հեղինակն ու օրինակ բերում Մոսկվայի հետ հարաբերությունների լարումը: Կտրուկությունը սակայն նաև դրական էֆեկտ ունի: Փաշինյանը կոռուպցիայի դեմ աննախադեպ պայքար է ծավալել և «մեծ մաքրություն» է անում բոլոր առանցքային, այդ թվում` ուժային կառույցներում: Հոդվածագիրը թվարկում է բոլոր աղմկահարույց գործերն ու նախկին պաշտոնյաների ու նրանց մերձավորների հնչեղ անունները, որոնք երկիրը իրենց սեփականությունն էին դարձրել:

Մյուս կողմից տեղի է ունենում ինչ-որ իմաստով համաներում: Այստեղ հիշատակվում են ՊՊԾ գնդի գրավման և մյուս աղմկոտ դատավարությունները:

Ոմանք այս ամենը համարում են այլ մեթոդներով հեղափոխության շարունակություն, մյուսները անվանում ռեպրեսիաներ: Օլիգարխներից շատերը փոխել են իրենց վարքը, դարձել անճանաչելի: Բիզնեսում է մեծ էվոլյուցիա սկսվել: Կատարելությունից դեռ շատ հեռու է, բայց առաջընթացն ակներև է: Մի խոսքով, Քեմբրիջի համալսարանի պրոֆեսոր՝ ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյան – վարչապետ Նիկոլ Փաշինյան զույգը շատ ավելի լավ տարբերակ է, համենայնդեպս նախորդների համեմատ,- եզրափակում է հոդվածի հեղինակը: