Նազարբաևն իր հուշերում առաջին անգամ խոսել է երկրորդ կնոջ մասին

Ղազախստանի նախկին նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևը գրել է հուշերի գիրք՝ «Իմ կյանքը. կախվածությունից մինչև ազատություն», որտեղ առաջին անգամ խոսել է իր կնոջ՝ Ասել Իսաբաևայի և նրա երկու որդիների մասին, հաղորդում է «ՌԻԱ Նովոստի»-ի թղթակիցը։

Ծավալուն հրատարակությունը բաղկացած է 694 էջից, 22 գլուխներից։ Յուրաքանչյուրը նվիրված է իր անձնական կյանքի կամ քաղաքական կարիերայի որևէ իրադարձության: Այսպիսով, կան գլուխներ Նազարբաևի՝ Ալմաթիի շրջանի Շամալգան գյուղում որպես մարդ ձևավորվելու, կուսակցական գծով նրա վերելքի, 1986 թվականի դեկտեմբերյան իրադարձություններում նրա դերի, վերակառուցման,  Ղազախստանի անկախության առաջին տարիների և Ալմաթիից Աստանա մայրաքաղաքի տեղափոխման մասին:

Գոյություն ունի նաև «Ճակատագրի խաչմերուկում» գլուխը, որի ենթագլուխներից մեկում՝ «Դու չես կարող հրամայել քո սրտին» վերնագրով, Նազարբաևն առաջին դեմքով խոսում է իր երկրորդ կնոջ՝ Ասելի և նրա հետ ամուսնությունից երկու որդիների՝ Թաումանի և Բայկենի մասին:

Նազարբաևը գրում է, որ առաջին անգամ նրան հանդիպել է 1990-ականների վերջին, աղջիկը նրան ծաղիկներ է հանձնել Թալդիկորգան (քաղաք երկրի հարավում) ժամանելուն պես։

«Այն աղջիկը, ով ինձ ծաղիկներ նվիրեց օդանավակայանում, ապշեցուցիչ գեղեցիկ էր, ես երկար հիշում էի, հետո հաճախ էի հիշում բոցավառ հայացքով և էլեգանտ կազմվածքով գեղեցկուհուն»,- ասվում է հուշերում:

Ավելի ուշ նախկին նախագահը թերթերից մեկում հանդիպել է նրա լուսանկարին, որի նկարին կից տեքստում նշվում էր, որ «Աստանայում անցկացվել է «Միսս Ղազախստան» գեղեցկության մրցույթը, որում նույն աղջիկը՝ Ասելը, շահել է Գրան պրի։

«Մեր ծանոթությունը վերածվեց փոխադարձ համակրանքի, իսկ համակրանքը՝ մերձեցման։ Աստիճանաբար սկսեցինք հանդիպել։ Ասելի թե արտաքինի և թե մտքերի մեջ ես տեսա շատ որակներ, որոնք փնտրում էի։ Եվ ամենակարևորը՝ ազատվեցի հոգեկան մենակությունից, որը տևել էր տարիներ: Մենք ամուսնացանք մահմեդական սովորության համաձայն, Ասելն ինձ երկու երեխա է տվել՝ երկու փառահեղ որդի, Թաումանը ծնվել է 2005 թվականին, իսկ Բայկենը՝ 2008 թվականին»,- ասվում է գրքում։

Նազարբաևը նշում է, որ Ասելի հետ իր ամուսնությունը թեթևացրել է իր դժվարությունները նոր մայրաքաղաք Աստանայի կառուցման ժամանակ։ Նա գրում է, որ իր առաջին կինը՝ Սառան, կարեկցում էր իր ամուսնուն կյանքի այս հանգամանքներում։

«Սառային՝ իմ երեք դուստրերի՝ Դարիգայի, Դինարայի, Ալիայի մորը, ով փոքր տարիքից իմ աջակցությունն էր և այնտեղ էր ամենադժվար փորձությունների ժամերին, ես ողջ կյանքում երախտագիտությամբ և հոգատարությամբ եմ վերաբերվել: Սա ինձ համար մխիթարություն է դարձել, որ իմ ճակատագրի այդ շրջադարձային պահին նա հասկացավ և ներեց ինձ»,- գրքում ասել է Նազարբաևը՝ նշելով, որ ըմբռնում է գտել նաև իր դուստրերի մեջ։