Չի կարող լինել ժողովրդի շահ, որն անջատ է ՀՀ-ի շահից. Ռուբինյանը՝ «Հայոց պատմություն» առարկայի անվանափոխման մասին

ՀՀ ԱԺ փետրվարի 6-ի նիստում Ազգային ժողովի ընդդիմադիր «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Արթուր Խաչատրյանը դեմ արտահայտվեց «Հայոց պատմություն» առարկան «Հայաստանի պատմություն» անվանափոխելուն՝ իշխանությանը մեղադրելով ազգը, ժողովուրդն ու պետությունը հակադրելու մեջ: «Արմենպրես»-ի հաղորդմամբ՝ ԱԺ փոխնախագահ Ռուբեն Ռուբինյանն արձագանքեց՝ չի կարող ժողովրդի շահն անջատ լինել Հայաստանի Հանրապետության շահից:

«Հայաստան բառի հետ ի՞նչ խնդիր ունեք: Հայ ժողովրդի պատմությունը պատմություն է մի ժողովրդի մասին, որը միշտ պայքարել է պետություն ունենալու համար, պարբերաբար պետականությունը կորցրել է, չի վհատվել, դարեր շարունակ պահել է պետականության երազանքն ու գաղափարն ու տարբեր կետերում վերագտել այդ պետականությունը, ի երջանկություն բոլորիս, հիմա էլ մենք ապրում ենք ազատ ու անկախ Հայաստանում»,-ասաց Ռուբինյանը:

Պատգամավորը դեմ է ընդդիմադիր պատգամավորի առաջարկին՝ առարկան անվանելու «Հայաստանի և ժողովրդի պատմություն»:

«Արդյոք հայ ժողովրդի պատմությունն ու Հայաստանի պատմությունը տարբեր բաներ են.իմ կարծիքով՝ նույն բանն է»,- նկատեց Ռուբինյանն՝ ընդգծելով՝ հարցն այն է, որ թե դիտանկյունից են նայում պատմությանը.

«Հայ ժողովուրդը որտե՞ղ է ձևավորվել որպես ժողովուրդ՝ Հայաստանում: Մեր պատմությունը պատմություն է՝ Հայաստանի մասին, ի՞նչ խնդիր կա»:

Անդրադառնալով Արթուր Խաչատրյանի մեղադրանքին, որ իշխանությունը ժողովուրդը հակադրում է պետությանը՝ Ռուբինյանը նույն մեղադրանքն ուղղեց պատգամավորին:

«Մեր տեսանկյունից Հայաստանի ժողովուրդն ու Հայաստանն անբաժան են: Չի կարող լինել ժողովրդի շահ, որն անջատ է Հայաստանի շահից: Չի կարող լինել նաև Հայաստանի շահ, որն անջատ է ժողովրդի շահից»,-ասաց ԱԺ փոխնախագահը:

Արթուր Խաչատրյանը հակադարձեց. «Ուրիշ դարդ ու ցավ չկա՞, որ հանկարծ որոշում կայացվեց «Հայոց պատմությունը» փոխել «Հայաստանի պատմության» հետ: Սա՞ էր, հավանաբար, ամենամեծ խնդիրը»:

«Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գեղամ Նազարյանն էլ նկատեց՝ «Հայոց պատմություն», թե «Հայաստանի պատմություն» հարցի շուրջ քննարկումը ոչնչի մասին է:

««Հայոց պատմություն» նշանակում է Հայաստանի պատմություն, դա գրաբարյան ձևն է: Բնականաբար, հայ երեխան, ուսանողը պետք է սովորի Հայաստանի պատմությունը և հայերի պատմությունը»,- նշեց նա՝ ընդգծելով, որ եթե խնդիրը ռուսերեն թարգմանության մեջ է, ապա ռուսերենում կարող են գրել «Հայաստանի և հայ ժողովրդի պատմություն», իսկ հայերենում պահպանել «Հայոց պատմություն» անվանումը: