«Գլենդել Հիլզը» լուծարում է 5 տարի առաջ Շիրակի մարզի գյուղերի 34 անօթևան ընտանիքի հետ կնքած բնակարանաշինության պայմանագրերը

5 տարի առաջ կնքած պայմանագիրը լուծարված ընկերությունը վերադարձնում է բնակիչներին։ Խոսքը «Գլենդել Հիլզ» ընկերության մասին է, որը 2013 թվականին Շիրակի մարզի 19 համայնքների 162 անօթևան ընտանիքներից 35-ի հետ պայմանագիր էր կնքել ու պարտավորվել, որ մեկ տարվա ընթացքում անօթևանների համար կորցրածի դիմաց նոր  բնակարաններ է կառուցելու։ Բայց հերթն այդպես էլ շինարարությանը չի հասել, շինընկերությունը լուծարվել է ու այս տարի նոր է սկսել շահառուներին վերադարձնել հողատարածքների պայմանագրերը։ Այս մասին հայտնում է SHANTNEWS.am-ի թղթակիցը։

Շիրակցի Մուրադյանները մինչև 1988 թվականը 4 սենյականոց տուն են ունեցել, այն հիմնահատակ ավերվել է: Տեղում նորը կառուցել այս տարիների ընթացքում բազմանդամ ընտանիքը չի կարողացել, միակ բանը, որ արվել է, դա անօթևանի կարգավիճակ ստանալն է: Միակ ծրագիրը, որի շահառուն այս գյուղում համարվել են իրենք, եղել է նախկին «Գլենդել Հիլզ» ընկերությանը: Տարածքը 5 տարի առաջ առքուվաճառքի պայմանագրով հանձնել էին ընկերությանը, որն էլ մեկ տարում տուն էր կառուցելու, իսկ մեկ տարին ձգվեց ու հասավ մինչև 2018 թվական, անգամ տան հիմքերը առանց կառուցելու։

2013 թվականին կնքած պայմանագիրն ընկերության սնանկ ճանաչվելու պատճառով արդեն առոչինչ է, և ընդամենը երկու ամիս առաջ նոր գործընթաց է սկսվել, շահառուների բնակարանաշինական պայմանագրերն ուժը կորցրած են համարվում: Շիրակ գյուղում, բացի Մուրադյաններից, 9 ընտանիք կա, որոնց պայմանագրերը կան, իսկ տարածքներում տները չկան։ Շիրակ գյուղում անօթևան 35 ընտանիք կա, բայց նախկին շինընկերությունը տուն կառուցելու պայմանագիր կնքել էր 10-ի հետ: Ընտանիքների ընտրության հարցում հատուկ չափորոշիչներ չեն եղել, պարզապես չեն հասցրել, սնանկության գործընթացն ավելի շուտ էր սկսվել: Հիմա նորից Շիրակ գյուղի 35 ընտանիքն էլ հավասար՝ տնակային նույն վատ պայմաններում է շարունակում ապրել։

Գյուղի տնակներում ապրող ընտանիքները բազմանդամ են։ Բոլորի տնակները 45 քառակուսի մետր մակերեսով, ստանդարտ նույն չափի են․ դրանք 1988 թվականից հետո ֆրանսիացիներն են կառուցել: Նվազագույնը 8, առավելագույնը 13 անձով 45 քառակուսի մետրանոց տնակում ընտանիքի անդամները տեղավորվում են տարիքային ու սեռային տարբերակմամբ, իսկ մահճակալներն անպայման երկհարկանի են լինում: Նրանք չեն կորցնում անօթևանի կարգավիճակը, թեև դեռ չեն էլ շահում դրանից, երբ գյուղական անօթևանության խնդրի լուծման հստակ ծրագիր դարձյալ չկա: Վերադարձրած հողատարածքներում այդ ընտանիքներից և ոչ մեկը չի պատրաստվում կամ ավելի ճիշտ հնարավորություն չունի տուն կառուցելու: Ասում են՝ եթե հնար ունենային, 30 տարի չէին շարունակի ապրել տնակներում: Ընդհանուր՝ Շիրակի մարզի գյուղական համայնքներում 162 անօթևան ընտանիք կա, մոտ 972 մլն դրամ է պետք բնակարանային պայմանները բարելավելու համար: