Պաշտոնյաները հավատում են ասեկոսեներին. Բարդուխ Գաբրիելյանը` սիգի պաշարների մասին

Ինչպես արդեն հայտնի է , Հայաստանի ԳԱԱ կենդանաբանության և հիդրոէկոլոգիայի գիտական կենտրոնի տնօրեն Բարդուխ Գաբրիելյանն այսօր հրավիրված ասուլիսի ժամանակ ասել է, որ այս տարի կառավարությունը տենդեր չի հայտարարել խեցգետնի և ձկան պաշարները որոշելու համար:

Գաբրիելյանն ասել է, որ տենդերին, սովորաբար, մասնակցել է միայն  Հայաստանի ԳԱԱ կենդանաբանության և հիդրոէկոլոգիայի գիտական կենտրոնը, բայց իրենց մեղքը չէ, որ մրցակից չկա: Փորձեր եղել են խեցգետնի և ձկան պաշարների ուսումնասիրության գործն այլ կազմակերպությունների վստահելու ուղղությամբ։

«Ես չեմ գտնում, որ եթե մենք տենդերի ենք մասնակցում, դա մոնոպոլիա է, որովհետև փորձեր եղել են, օրինակ՝ տրամադրել Ազգային պարկին, որ նա անի կամ մի նախարար նույնիսկ ուզում էր արտասահմանից ինչ-որ մասնագետներ հրավիրել, որ գնահատեին: Նրանք հասկացան, որ այդ արտասահմանյան մասնագետները միայն մեկ օրվա համար այնքան գումար էին ուզել, ինչքան մենք ամբողջ տարվա համար ենք կատարում: Ինչ վերաբերում է ազգային պարկին կամ մյուս կազմակերպություններին, նրանք այդ պոտենցիալը չունեն: Եթե մենք ենք կատարելու, ինչո՞ւ միանգամից մեզ չտրվի»,- ասել է Գաբրիելյանը:

ԳԱԱ կենդանաբանության և հիդրոէկոլոգիայի գիտական կենտրոնի տնօրենը հիշեցրել է, որ իր ղեկավարած կենտրոնն ի վերջո պետական կազմակերպություն է: Եթե գումար տվողը պետությունն է, ուրեմն գումարը կարող է ուղղվել հենց պետական հիմնարկին:

Ինչ վերաբերում է լուրերին, թե ԳԱԱ կենդանաբանության և հիդրոէկոլոգիայի գիտական կենտրոնի տվյալներն այնքան էլ հավաստի չեն, ասաց, որ «ամենալավ ստուգողը կյանքն է, որը ցույց է տվել՝ այսքան ժամանակ ոչ մի անգամ չենք սխալվել մեր կանխատեսումների մեջ»:

«Այն խոսակցությունները, որ շուկաներում վաճառվում է 3000-4000 տոննա սիգ, իսկ դուք տալիս եք 700 տոննա, դա ուղղակի ոչ պատշաճ տեղեկատվության արդյունք է: Այս 700 տոննան վերաբերում է արդյունագործական որսին, ոչ թե ամբողջ պաշարին, երկրորդը` մենք գնահատում ենք այդ 700 տոննան միայն որպես մնացորդ, որը մնում է տարեվերջին: Ինչքան տարվա ընթացքում է որսվում, վաճառվում, դա, պարզ է, մենք չենք կարող գնահատել»,- ասել է Գաբրիելյանը՝ հավելելով, որ դժվարանում է հասկանալ այն հանգամանքը, որ պաշտոնյաները հավատում են ոչ թե գիտական կենտրոնին, այլ ասեկոսեներին:

Գաբրիելյանը չի հերքել, որ կան մարդիկ, ովքեր գիտեն, թե տարեկան քանի նավակ է մտնում լիճ ու քանի ցանց է դրվում լճում: Այդպես հաշվարկներ արվում են, միջին թիվ է որոշվում:

«Բայց եթե մեր հաշվարկների սխալը, համաշխարհային մակարդակով, կազմում է մինչև 20 տոկոս, ապա այդ դեպքում 50-ից ավել է դառնում: Ես չգիտեմ՝ ինչքանով է ճիշտ հավատալ այդպիսի տվյալներին և չհավատալ, օրինակ` մեր տվյալներին»,- ասել է Գաբրիելյանը: