Որ արցախյան կողմի մասնակցությունը բանակցություններին տրամաբանական է, շատերն են ասել. Սերգեյ Մարկեդոնովը պատասխանել է SHANTNEWS.AM-ի հարցերին

Ռուս հայտնի  քաղաքական վերլուծաբան Սերգեյ  Մարկեդոնովը Երևանում այսօր ընթացող «Կովկաս-2017» գիտաժողովին  զեկույց է ներկայացրել Ադրբեջանի թեմայով՝  նշելով, թե քանի որ Հայաստան՝ ադրբեջանցի, իսկ Ադրբեջան՝ հայ փորձագետներ չեն գալիս, այդ բացը լրացնում են երրորդ երկրների ներկայացուցիչները:

Մինչ զեկույցը ռուս քաղաքական վերլուծաբանը պատասխանել է SHANTNEWS.AM-ի հարցերին:

– Ձեր կարծիքով՝ արդո՞ք  պատրաստ է ադրբեջանական կողմը բանակցել Հայաստանի նոր իշխանությունների հետ:

– Եթե հաշվի առնենք Փաշինյանի առաջարկած օրակարգը, ապա Ադրբեջանը պատրաստ չէ բանակցություններին, եթե հետևենք Մամեդյարովի և ավելի հավաքված ու զգուշավոր Ալիևի խոսքերին: Բայց, միևնույն ժամանակ, Ադրբեջանը շատ լավ հասկանում է, որ ինքը Վրաստան չէ և չի կարող հարաբերություններ խաղացնել Ռուսաստանի և Արևմուտքի միջև:

– Հայաստանյան վերջին իրադարձությունները կարո՞ղ են ինչ-որ կերպ ազդել բանակցային գործընթացի վրա:

– Ես չեմ կարծում, որ ուղղակի ազդեցություն կլինի, քանի որ երկու կողմն էլ ունեն հիմնարար դիրքորոշումներ՝ անկախ ներքին քաղաքական իրավիճակներից: Ղարաբաղի հարցում երկու երկրներում էլ բոլոր քաղաքական ուժերը նույն մոտեցումներն ունեն:  Բայց եթե հայաստանյան իրադարձությունները բացասական ընթացք ունենային, ներքին առճակատումներ լինեին, ինչպես եղան 2008-ի մարտին, ապա կարծում եմ՝ իրավիճակը սահմանին հիմա ավելի սրված կլիներ:

– Վերադառնալով Փաշինյանի առաջարկած օրակարգին՝ դուք ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Արցախի՝ որպես  բանակցային կողմ հանդես գալու նախապայմանը:

– Այն, որ այդ մասնակցությունը տրամաբանական է, շատերն են ասել: Ես հայտնի դիվանագետներից Կազիմիրովի խոսքերը մեջբերեմ. «Ոչ թե Երևանում կամ Դիլիջանում պետք է մարդիկ իրենց կարգավիճակը քննարկեն, այլ Արցախում»:

Այդ տեսանկյունից տրամաբանական է, որ սկզբունքորեն այդ հարցը Ղարաբաղում ապրողներին տրվի, բայց իրավիճակը բարդ է:  Այնպես չէ, որ բոլորը այդ առաջարկի կողմնակիցն են: Նույնիսկ Հայաստանում այդ հարցի շուրջ ներքին բանավեճ կա: Պարզ է, որ Ադրբեջանը դեմ է, պարզ է, որ շատ զգուշավոր են համանախագահները:

Թե՛ Մոսկվան, թե՛ Վաշինգտոնը չեն ասի, թե, այո՛, մենք կողմնակից ենք: Այդ մասին վերջերս Լավրովն էլ ասաց. «Խնդրեմ, եթե կողմերը պայմանավորվեն, մենք դեմ չենք լինի»: Եվ իսկապես, ինչո՞ւ պետք է Մոսկվան դեմ լինի, եթե կողմերը միմյանց հետ համաձայնության գան: Մոսկվան ոչինչ չի փորձի կոտրել:

Մոսկվան շահագրգռված չէ, որ ստատուս-քվոն չեղարկվի:  Բազմաթիվ խնդիրներ կան՝ Դոնբաս, Սիրիա, Արևմուտքի հետ բարդ հարաբերություններ: Ինչո՞ւ նոր խնդիրներ ավելացնենք: Ղարաբաղում կարգավիճակի ցանկացած փոփոխությունը կարող է ոչ թե լավ, այլ վատ  հետևանքների հանգեցնել: Մեր արևմտյան գործընկերները հաճախ վատ իրավիճակները համեմատում են իբր թե լավ իրավիճակների հետ: Ասում են՝ ստատուս-քվոն այլևս տանելի չէ: Իսկ դուք ի՞նչ գիտեք, որ եթե այն չեղարկվի, ապա խաղաղություն կլինի: Իսկ գուցե պատերա՞զմ լինի:

– Դուք շարունակո՞ւմ եք պնդել, որ բանակցությունները կարևոր են, եթե դրանցում նույնիսկ զրոյական առաջընթաց չի լինում:

– Իհարկե, որովհետև երբ կա բանակցային գործընթացի շարունակություն, ապա դա նշանակում է, որ չկա պատերազմ, առնվազն:  Բայց դա, իհարկե, ո՛չ լուծում է, ո՛չ առաջընթաց: