Բժիշկը բացատրել է այտերի և շուրթերի ներսի հատվածը կծելու վտանգները

Այտերը և շուրթերը կծելու վտանգը կայանում է նրանում, որ վնաս է հասցվում բերանի լորձաթաղանթին, որը երբեմն երկար ժամանակ չի ապաքինվում։ Նրանք կարող են դառնալ վիրուսների և բակտերիաների ներթափանցման ճանապարհ, հարուցել վարակիչ հիվանդություններ: Այս մասին Газета.Ru-ին հայտնել է բժշկական գիտությունների թեկնածու,  նյարդաբան Եկատերինա Դեմյանովսկայան։

«Շրթունքներն ու այտերը ակամա կծելը պատկանում է պաթոմիմիայի՝ օբսեսիվ խանգարումների թվին, որոնց դեպքում մարդ ինքն իրեն վնաս է պատճառում։ Պաթոմիմիայի այլ հնարավոր դրսևորումներ են մազ քաշելը, մաշկը քորելը և սեղմելը, բշտիկները սեղմելը: Առաջին ախտանիշները կարող են ի հայտ գալ ցանկացած տարիքում, բայց առավել հաճախ դրանք ի հայտ են գալիս 11-15 տարեկան դեռահասների մոտ»,- պարզաբանել է նա։

Այս պահվածքի պատճառները դեռ ամբողջությամբ ուսումնասիրված չեն։ Որոշ հետազոտողներ այտերն ու շրթունքները կծելու ցանկությունը կապում են հուզական սթրեսի հետ, որը փորձում է թուլացնել լարվածությունը զայրույթի ժամանակ: Սակայն կան բազմաթիվ օրինակներ, երբ մարդն ինքնավնասում է անում՝ գտնվելով բացարձակ հանգիստ վիճակում՝ գիրք կարդալ, երաժշտություն լսել, զբաղվել իր սիրելի զբաղմունքով։ Սա կարելի է վերագրել նաև կարծրատիպերին։

Այնուամենայնիվ, վարակները խնդիրների միայն մի փոքր մասն են կազմում: Լորձաթաղանթների հաճախակի և երկարատև վնասվածքները կարող են առաջացնել նախաքաղցկեղային հիվանդություններ, ինչպիսիք են լեյկոպլակիան և նույնիսկ քաղցկեղը:

Բերանի խոռոչի լեյկոպլակիան հիվանդություն է, որի դեպքում այտերի և շուրթերի ներքին մակերեսին, լեզվին, լնդերին և քիմքին ձևավորվում են սպիտակ խտացումներ, որոնք բաղկացած են կերատինացված էպիթելից (մաշկի վերին շերտը): Մշտական ​​տրավմայի պատճառով կենդանի էպիթելի բջիջները վերածվում են խիտ եղջյուրավոր թեփուկների։ Ժամանակի ընթացքում նման թեփուկները ձևավորում են թիթեղներ, որոնք աստիճանաբար դառնում են ավելի կոպիտ և կարծրանում։ Միևնույն ժամանակ, կերատինացված էպիթելի բջիջները հակված են չարորակ դեգեներացիայի. վիճակագրության համաձայն, լեյկոպլակիայով տառապող մարդկանց մոտ 17% -ի մոտ զարգացնում է բերանի խոռոչի տափակ բջջային քաղցկեղ:

«Այս սովորությունը չի կարելի անտեսել, քանի որ դրա հետևանքները կարող են շատ լուրջ լինել։ Սկզբից կարող եք դիմել ձեր ատամնաբույժին. գուցե ձեր այտերի և շուրթերի անընդհատ կծելը կապված է բերանի խոռոչի սխալ կծվածքի կամ քրոնիկական վարակների հետ: Եթե ​​ատամնաբուժական տեսանկյունից ամեն ինչ լավ է, ապա պետք է խորհրդակցեք նյարդաբանի կամ հոգեբույժի հետ: Բժիշկը կկարողանա հասկանալ՝ տվյալ անձը նյարդաբանական կամ հոգեկան խանգարումներ ունի, բուժման ծրագիր կմշակի»,- ամփոփել է Դեմյանովսկայան։