Հարիրին կհրաժարվի՞ պաշտոնից 

Լիբանանի վարչապետ Սաադ Հարիրին հայտնվել է փակուղու առջև։ Մամուլը հիշեցնում է, որ մի քանի ամիս է, ինչ Հարիրիի  ղեկավարած կաբինետը չի կարողանում կառավարության նիստ հրավիրել:

Մինչ Լիբանանում պտտվում է զինյալ բախումների ուրվականը, մի շարք արաբ վերլուծաբաններ նկատում են, որ Իրանի  և «Հըզբոլլահի» գլխավոր դաշնակից համարվող երկրի արտաքին գործերի նախարար Ժբրան Բասիլը մեծ ճնշումների է ենթարկում  Հարիրիին՝ փորձելով նրանից որոշ զիջումներ ստանալ:

Արաբական «Ալ Ժումուրիա» պարբերականն այսօր հրապարակած հոդվածում ուշադրություն է հրավիրում այն հանգամանքի վրա, որ Հարիրին, իբրև քաղաքական գործիչ, անճանաչելի է դարձել. նա հիմա բոլորովին մեկ այլ քաղաքական գործչի է վերածվել:

Թերթը հիշեցնում է այն ժամանակաշրջանը, երբ Հարիրին հրաժարական ներկայացրեց վարչապետի պաշտոնից, մի քանի շաբաթ մնաց Սաուդյան Արաբիայում, որից հետո հայտնվեց Փարիզում, ապա վերադարձավ Բեյրութ ու վերստանձնեց վարչապետի իր պարտականությունները։ Այդ օրերին էր նաև, որ Հարիրիի՝ Էր-Ռիադում գտնվելը համարվեց քաղաքական կալանք և իր ու  գահաժառանգ Մուհամեդի միջև առկա անհամաձայնությունների բացորոշ ցուցիչ:

Ի դեպ, մի շարք լիբանանցի քաղաքական գործիչներ հանգել են այն համոզմանը, որ 2017 թվականի տագնապից հետո Հարիրին    առաջվա նման չունի պաշտոնական Էր-Ռիադի աջակցությունն ու այդ պատճառով է նաև, որ շատերը նրան համարում են բոլորովին նոր Հարիրի, որ առաջվա նման չի խոսում երկրի անվտանգության խնդիրների, «Հըզբոլլահի»՝ սիրիական պատերազմին մասնակցության, ինչպես նաև մի շարք կարևորագույն հարցերի մասին: Նշվում է, որ Լիբանանի վարչապետն այսօր բավարարվում է՝ խոսելով միայն երկրի տնտեսական ոլորտում կատարվելիք բարեփոխումների մասին, որոնց գլխավոր կետն, անշուշտ, Լիբանանի տարեկան բյուջեի վավերացումն է, ինչի համար Հարիրին և իր թիմակիցները մեծ ճիգեր գործադրեցին՝  ապահովելու միջազգային հանրության դրական կարծիքը, որից հետո էլ սպասում են, որ Փարիզում կայացվի  Լիբանանին տնտեսական աջակցություն ապահովող «Սեդր» խորհրդաժողովը:

Լիբանանի զարգացումներին հետևող ցանկացած ոք շատ լավ հասկանում է, որ երկրում ընթացող քաղաքական գործընթացներն  այսօր փոխկապակցված են տնտեսական ոլորտի հետ ու  դրա  մեջ շատ ակներև կերպով երևում է Միացյալ Նահանգների և նրա  դաշնակիցների բացահայտ միտումը՝ տնտեսական ծանր պատիժների ենթարկել Իրանի կարևորագույն լծակ համարվող  «Հըզբոլլահին»։

Լիբանանցիները մեծ սպասումների մեջ են. երկրում տնտեսական բարդ իրավիճակ է տիրում, իսկ բնապահպանության, աղբահանության և կենսոլորտի հետ կապված խնդիրները սկսել են ծանր բեռ դառնալ քաղաքականապես անկայուն վիճակում  հայտնված Բեյրութի համար, ու այս բոլորի հետ մեկտեղ երբեք չի բացառվում, որ Հարիրին տեղի կտա, և հրաժարական ներկայացնելով, գուցե որոշ ժամանակ հեռանա մեծ քաղաքականությունից։

Հարց է ծագում՝ ո՞վ է շահելու Հարիրիի նման քայլից, և արդյո՞ք Լիբանանի սյունիների համար մեծագույն հենակետ համարվող  Սաուդյան Արաբիայի համար ձեռնտու է կորցնել Լիբանանում իր համար նախկինում այնքան վստահելի, սակայն այսօր ոչ այնքան սիրելի քաղաքական գործիչ Սաադ Ալ Հարիրիին։

Ի դեպ, այս բոլոր զարգացումներում կարևոր տեղ է զբաղեցնում Լիբանանի հաջորդ նախագահի ընտրության մեծ պայքարը, որում կարևոր դերակատարություն ունեն Էր-Ռիադն ու հատկապես Թեհրանը։