«Հանուն հավերժության»․ մենագրություններ 44-օրյա պատերազմում զոհված  շիրակցի տղաների մասին

44-օրյա պատերազմում զոհված շիրակցի տղաների կենսագրության, անավարտ երազանքների ու նպատակների, պատերազմի  հերոսական դրվագների մասին կպատմեն մենագրությունները։ «Հանուն հավերժության» խորագրով մենագրությունները հավաքել, մշակել և մեկտեղել են «Ժեստ» հոգեբանական ակումբի մասնագետները։ Մարտի դաշտում հերոսական ուղի անցած տղաների պատմությունները դարձել են կենսագրական գրքեր, որոնցում ծնողների հուշերն ու տղաների կյանքի հետաքրքիր դրվագներն են:

Հերոսների ծնողները հոգեբաններին պատմել են իրենց տղաների մասին, մասնակցել մենագրությունների ստեղծման գործին: Գրքերում առանձնահատուկ  են  ներկայացված զինվորականների այն նշանաբանները, որոնցով առաջնորդվել են կյանքում և առաջնագծում, կարգախոսներ, որոնք պատերազմի օրերին շատերի համար դարձան հայրենիքը փրկելու նպատակ:

«Հանուն հավերժության» մենագրություններն իրականում հոգեբանական մեթոդների կիրառման արդյունքում են ստեղծվել: «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի մասնագետները պատերազմից անմիջապես հետո հոգեբանական աջակցության նպատակով այցելել են զոհվածների ընտանիքներին և համբերատար կատարել իրենց առաքելությունը։

«Կորստի հետ աշխատելիս հոգեբանն ունի գործիք՝ բիբլիոթերապևտիկ  տեխնոլոգիան, այսինքն՝ գրել հուշերի մենագրություն այն հարազատի մասին, ում դու կորցրել ես։ Այս դեպքում մենք տեխնիկան ու մեթոդը տեղայնացրել ենք «Հանուն հավերժության» նախագծում, և երբ առաջարկում էինք ծնողներին, հավատացեք՝ չի եղել ընտանիք, որ մեզ կմերժեին այս մեթոդով աշխատելիս»,- նշում է «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հիմնադիր, հոգեբանական գիտությունների դոցենտ Մարիամ Մեհրաբյանը։

Մենագրությունները գրվել են բացառապես զոհված տղաների ծնողների ու ընտանիքների անդամների հուշերի հիման վրա՝ բարբառային մեջբերումներով ու նկարագրություններով: Հոգեբաններն են վկայում, որ կյանքի հանդեպ անտարբեր դարձած ծնողներից ոմանց մոտ երկու տարվա ընթացքում հոգեբանական դրական  փոփոխություններ են նկատել։

«Շատ ծնողներ նշում են, որ ապրում են ապրելու համար, բայց նրանց ապրելու մեջ նոր իմաստ է մտել՝ այնպես ապրել, ինչպես ցանկանում էր իր որդին, ինչպես ցանկանում էր իր ամուսինը կամ ինչպես պատգամել էր իր հայրը։ Իրականում երկու տարի անց փոփոխությունը գնացել է դեպի կորստի հետ համակերպում կամ կորստի մերժում, և իրականում մեր աշխատանքն այն է, որ այս փուլից հետո տեղի ունենա ապրելու ցանկությունը, բայց նպատակային ապրելու»,- որդեկորույս ընտանիքների մոտ առկա հոգեբանական խնդիրների հաղթահարման մեթոդների մասին է նշում Մարիամ Մեհրաբյանը։

Արդեն հրատարակվել են 89 հերոսների մասին պատմող գիրք-մենագրություններ: Աշնանը ևս 40 տղաների մասին գրի առնված հոգեբանական պատմությունները կփոխանցվեն ծնողներին, այս անգամ նախագծում, Գյումրիից ու Երևանից բացի, ընդգրկվել են նաև այլ մարզերի զոհված հերոսները։