Գործող խորհրդարանը ներկայացուցչական մարմին չէ, սա սահմանադրական խախտում է. Վարդան Այվազյան

Սահմանադրության համաձայն` խորհրդարանի ազատ արձակումը միանշանակ պետք է ԱԺ համաձայնությամբ լինի: Այս մասին SHANTNEWS.am-ի հետ զրույցում նշեց սահմանադրագետ Վարդան Այվազյանը: Սահմանադրագետի խոսքով` սահմանադրական օրինական մեխանիզմը հետևյալն է. վարչապետը հրաժարական պետք է տա, հրաժարականից հետո առաջին յոթ օրվա ընթացքում ոչ մի խմբակցություն պիտի վարչապետի թեկնածություն չառաջադրի, հաջորդ յոթ օրում էլ արդեն դրա իրավունքն անցնում է 1/3-ին, ու դարձյալ պետք է վարչապետի թեկնածու չառաջադրեն, որ խորհրդարանն ազատ արձակվի:

«Սա սահմանադրական մեխանիզմն է: Իրավական ոչ մի մեխանիզմ չկա ոչ մի տեղ գրած, բայց տրամաբանորեն պատկերացրեք` բոլոր պատգամավորները հրաժարական տան, համամասնական ցուցակի անդամներն էլ ցուցակից դուրս գան, որ չգան, փոխարինեն, ստացվում է՝ փաստացի ԱԺ չունենք: Խորհրդարանական մեծամասնությունը երկու տարբերակին էլ դեմ է, տեսեք՝ ոնց են մեկնաբանում՝ «եղե՞լ է նման դեպք, որ կառավարությունն ինչ-որ նախագիծ բերի, մենք խոչընդոտենք, ինչո՞ւ պետք է լուծարվենք»: Սա ամենաանգրագետ, տրամաբանությունից զուրկ մոտեցումն է, ինչի՞ համար. սահմանադրության մեջ սևով սպիտակի վրա գրված է, որ Ազգային ժողովը համարվում է Հայաստանի օրենսդիր իշխանության բարձրագույն ներկայացուցչական մարմինը, դա նշանակում է, որ նա հանդիսանում է ժողովրդի ներկայացուցիչը, բայց հեղափոխությունից հետո քաղաքապետի ընտրություններն էլ ցույց տվեցին, որ ԱԺ-ն բացարձակապես ներկայացուցչական մարմին չէ, չի համարվում ժողովրդի ներկա շահերի ներկայացուցիչը»,- ասաց նա:

Սա, ըստ Այվազյանի, սահմանադրական առաջին խախտումն է. ԱԺ-ն ներկայացուցչական չէ, ժողովրդի ներկայացուցիչը չի համարվում, դրա համար գոյատևելու իրավունք չունի: Բացի այդ, Սահմանադրության մեջ նշված է, որ վարչապետը համարվում է խորհրդարանական մեծամասնության ներկայացուցիչ, ուստի մյուս ուժերը` ՀՀԿ-ն, ԲՀԿ-ն ու ՀՅԴ-ն, առնվազն, եթե չեն ուզում ազատվել, պիտի իրենց խմբակցություններից դուրս գան, դիմեն «Ելք»-ին, ասեն` ուզում են այդ խմբակցության անդամ դառնան, «Ելք»-ն էլ որոշի` ընդունի՞, թե՞ ոչ: Այվազյանի խոսքով` որպեսզի իրականում կյանքի կոչվի սահմանադրական հետևյալ դրույթը, այն է` վարչապետը մեծամասնության ներկայացուցիչն է, վերոնշյալ քայլը հարկավոր է, սակայն դա ևս հնարավոր չէ:

«Ամբողջ խնդիրը հետևյալն է. եթե ելնենք նրանից, որ մեր պատգամավորներն ունեն արժանապատվություն, Փաշինյանի լծակը հասարակական ճնշումներն են: Հիշո՞ւմ եք` հեղափոխությունից հետո որոշ պատգամավորների հասարակական ինչ պարսավանքի էին ենթարկում: Հիմա հասարակությունը պետք է փոքր չափաքանակի ճնշումներ սկսի՝ համոզելով, ջանով-ղուրբանով բացատրի, որ խորհրդարանի` մեկ ժամ ավելի լինելն աբսուրդ է, հակասահմանադրական, անտրամաբանական երևույթ: Եթե նուրբ, քաղաքակիրթ, նորմալ համոզման մեթոդները չօգնեն, նոր անհրաժեշտ է այդ մեթոդներն ավելի կոշտ դարձնել»,- նշեց Այվազյանը:

Նրա համոզմամբ` քաղաքակիրթ, քաղաքացիական ճնշումներին զուգահեռ Փաշինյանը պետք է բանակցություններ սկսի ինչպես խորհրդարանական, այնպես էլ ոչ խորհրդարանական ուժերի հետ, բացատրի, որ այսօրվա Ազգային ժողովի գոյությունն աբսուրդի ժանրից է, և ճգնաժամից դուրս գալու ամենաճիշտ կառուցակարգն ԱԺ լուծարումն է ու արտահերթը: Սահմանադրագետը նշեց, որ բոլոր առումներով արտահերթ ընտրություններն այլընտրանք չունեն, դրանք պարտադիր պետք է կայանան: Այվազյանի կարծիքով` ընտրություններն անպայման կլինեն, և դրանք իրագործելու համար ամենակոշտ մեթոդներն արդարացված են:

«Եթե մեր պատգամավորներն այդ աստիճանի խոհեմություն, ողջախոհություն չունեն, անձնական շահը պետականից գերադասում են, չեն հասկանում, որ նոր Ազգային ժողով պետք է լինի, որն արտացոլի ժողովրդին պատկանող իշխանությունը, համապատասխանի «ներկայացուցչական լինելուն, եթե դա չլինի, ԱԺ գոյությունն անիմաստ է դառնում, վերջնակետը ժողովրդին իրականում պատկանող իշխանության իրականացումն է, և եթե մեր մեծամասնության խոհեմ պատգամավորներն այդքան չեն հասկանում, ուրեմն կոշտ մեթոդով արդարացվում է, որ ժողովուրդը նրանց հեռացնի և գնա արտահերթ իշխանության: Այստեղ վարչապետը ոչ մի մեղք չունի, նրան այս հարցում մեղադրելը բացարձակապես ճիշտ չէ»,- ասաց սահմանադրագետը: