Շիրակի մարզը գաստրոտուրիզմի զարգացման լայն հնարավորություններ ունի

«Ռեստորանների հայկական միությունը», որն ընդամենը երկու ամիս է, որ սկսել է իր գործունեությունը, նախաձեռնել է մարզերում խոհարարների, մատուցողների համար վերապատրաստումներ, որոնք ուղղված են սպասարկման, նաև զբոսաշրջիկների հյուրընկալության որակի բարձրացմանը, գաստրոտուրիզմի զարգացմանը։ Իսկ գաստրոտուրիզմը համարվում է զբոսաշրջության արագ զարգացող ճյուղ ու բնորոշվում է այսպես՝ ճանապարհորդություն՝ ծանոթանալու այլ երկրի ազգային խոհանոցի առանձնահատկություններին։ Ու առաջինը վերապատրաստումները սկսել են Գյումրիից՝ հաշվի առնելով քաղաքի մշակութային կոլորիտն ու խոհանոցային առանձնահատկությունները։

Վերապատրաստումների փուլերից մեկն այն է, որ մատուցողուհին իր փորձը մասնագետներին է ցուցադրում: Նա Գյումրու ռեստորաններից մեկում է աշխատում, բայց դասընթացավարներից դեռ շատ բան ունի սովորելու, օրինակ՝ ինչպիսի մոտեցում է պետք ցուցաբերել հաճախորդին:

Առաջինը՝ հյուրի հանդեպ անհատական մոտեցումն է։ Մասնագետի ցուցումներից էր այն, որ պատվիրված ուտեստի պատրաստման համար մատուցողը պետք է միշտ առավելագույն ժամանակ նշի: Սրանք հյուրընկալության հմտություններ են, որոնք պարտավոր է իմանալ ամեն մատուցող։

Մասնագետները մի քանի օրում համոզվել են, որ Շիրակի մարզում գաստրոտուրիզմը զարգացնելու ներուժ կա, որը ըստ կազմակերպիչների, ճիշտ օգտագործելու համար խոհարարական արվեստում հմտություններ են պետք։

«Ռեստորանների հայկական միության» տնօրեն Վահե Գևորգյանի խոսքերով՝ մենք, որպես հյուրընկալ ազգ, որոշել ենք այդ հյուրընկալությունը որոշակիորեն բրենդավորել, ներկայանալ աշխարհին այդ տեսքով և հնարավորինս մատուցել բարձրակարգ ծառայություններ, որովհետև հյուրընկալությունը նաև քաղաքականություն է, քանի որ Հայաստանում եղած զբոսաշրջիկներն իրենց երկրներ վերադառնալիս կպատմեն մեր երկրի մասին և կլինեն Հայաստանի ամենալավ դեսպաններն իրենց երկրներում:

Զբոսաշրջիկներին Հայաստանում ավելի շատ ձգում է մշակութային ժառանգությունը։ Մի քանի օրով հյուր լինելով քաղաքներում ու գյուղերում՝ ցանկություն են ունենում ճաշակել ավանդական կերակուրները: Մասնագետները, գաստրոտուրիզմի առանձնահատկությունները ուսումնասիրելով, ասում են, որ Գյումրիում ավանդական ճաշատեսակները բազմազան են, մնում է միայն պատշաճ մատուցել։

Քյալլան, կամ յաղլին, պոչով ապուրն ու թաթար բորանին, պանրխաշն ու ճմուռը, Գյումրվա հալվան. ավանդական այս կերակրատեսակները զբոսաշրջիկներին մատուցելու համար նախ պետք է ուտեստն այնպես ներկայացնել, որ օտարերկրացին չվարանի դրանք ճաշակել, ասում են մասնագետները:

Գյումրվա շատ ուտեստներ մոռացվել են: «Ռեստորանների հայկական միության» խնդիրն է նաև այդ ուտեստները վերականգնել ռեստորանների ճաշացանկերում: Օրինակ՝ թիրիտը, որը ձավարով ու ծիրանաչրով կերակուր է, որը հիմա ոչ մի ռեստորան չի պատրաստում:

Հմուտ խոհարարուհի Մարգարիտա Պետրոսյանը հայկական ճաշացանկից խաշ, չանախ ու սպաս էլ է պատրաստում, կուզենար, որ ձավարով տոլման էլ մտներ ռեստորանի մենյու: Գյումրվա խոհանոցն ընդլայնելու ուղղությամբ լայն հնարավորություններ կան: Դրա հետ մեկտեղ, ռեստորանները մեծ աշխատանք ունեն տանելու խոհարարների ու մատուցողների հմտություններն ավելացնելու համար։ Փորձը ցույց է տվել, որ համեղ խոհանոցի համն ու հոտը մեծ ազդեցություն է ունենում զբոսաշրջիկների ընկալումների վրա։ Իսկ մարդու մոտ ամենաերկար պահպանվողը՝ համի մասին հիշողությունն է։ Հայկական խոհանոցի համբավը շուրջ 3000 տարվա պատմություն ունի։