Շվեդիայի պատգամավորներն անգամ մեքենա չունեն. «ժողովրդի ծառաների» համեստ կանոնները

Աշխատավարձը

Մինչև 1957 թվականը պատգամավորները ոչ մի լումա աշխատավարձ չէին ստանում: Հետո խորհրդարանը որոշեց, որ «ոչ մի քաղաքացի չի կարող զրկվել պատգամավոր դառնալու հնարավորությունից տնտեսական խնդիրների պատճառով»: Այսօր շվեդ պատգամավորի աշխաավարձը մոտ 40.000 կրոն է՝ գրեթե այնքան, ինչքան ստանում են տարրական դասարանի ուսուցիչները:  Պատգամավորները ինքնուրույն չեն կարող բարձրացնել իրենց աշխատավարձը: Դրա համար կա հատուկ հանձնաժողով՝ Riksdagens Arvodesnämd, որի ղեկավարը երկրի նախագահն է, ևս երկու անդամներից մեկը լրագրող է, մյուսը՝ նախկին պետական պաշտոնյա:

Բնակարանները

Ոչ Ստոկհոլմի բնակիչ պատգամավորների համար նախատեսված են պետական բնակարաններ: Դրանք մոտ 45 քմ տարածքով 1 սենյականոցներ են՝ հյուրասրահ և ննջարան, երկուսը՝ մեկում: Պետության հաշվին նախատեսվում է տարեկան մեկ մաքրություն: Մնացած դեպքերում պատգամավորներն իրենք են հոգում այդ խնդիրը: Պատգամավորի ընտանիքի անդամները իրավունք չունեն այնտեղ բնակվել, համենայն դեպս՝ անվճար: Նրանք պետք է վճարեն պետությանը, եթե որոշում են գիշերել այդտեղ:

Ռեստորան

Խորհրդարանում յուրաքանչյուր պատգամավոր ինքնուրույն է սնունդ և սուրճ գնում, և պարտավոր է մաքուր լվացած վիճակում տեղը դնել օգտագործած սպասքը: Ոչ մի պատգամավոր իրավունք չունի պետության հաշվին սնվել ռեստորանում:

Քարտուղարուհիների բանակը

Որևէ պատգամավոր իրավունք չունի անձնական քարտուղարուհի կամ օգնական ունենալ: Յուրաքանչյուր կուսակցություն պետությունից որոշակի գումար է ստանում՝ օգնականների հաստիքներ պահելու համար: Նրանք աշխատում են բոլորի համար:  Որևէ օգնականի չի թույլատրվում աշխատեցնել սեփական կարիքների համար: Դա  նշանակում է, որ շվեդ պատգամավորներն իրենք են կազմում իրենց ժամանակացույցը, զբաղվում գրագրությամբ, իսկ սուրճի մասին էլ՝ արդեն ասացինք:

Թոշակները

Ցմահ թոշակի մասին էլ պատգամավորները չեն լսել: Կենսաթոշակի անցնելուց հետո նրանց 2 տարի վճարվում է իրենց աշխատաարձի 85 տոկոսի չափով գումար: Բայց որպեսզի այդ գումարը ստանան երկրորդ տարվա ընթացքում, պետք է ապացուցեն, որ իրենք զբաղված  են եղել աշխատանքի ակտիվ որոնմամբ: Եթե նոր մանդատ են ստանում՝ ավտոմատ զրկվում են  այդ նպաստից: Իսկ շրջանային պատգամավորներն անգամ այդ նպաստը չեն ստանում: Շվեդիայի շրջաններում քաղաքական գործունեությունը  հավասարեցվում է լրացուցիչ աշխատանքի և չի վճարվում:  Ընդհանրապես պետական աշխատանքը այդ երկրում չի համարվում ինչ որ պատվաբեր կամ էլիտար աշխատանք: Օրինակ՝ եղել է դեպք, երբ վարչապետը հրաժարվել է պաշտոնից և երկար ժամանակ այդ  պաշտոնը թափուր է մնացել: Գրեթե պարտադրանքով այդ պաշտոնում նշանակվել է ֆինանսների նախարարը:

Որքան բարեկեցիկ է պետությունը, այնքան ավելի համեստ են պետական պաշտոնյաները. այդպիսին է չգրված օրենքը: