Երևանը՝ «1 միլիոնանոց ավտոշուկա». վաճառվող մեքենաները կայանատեղերի խնդիր են ստեղծում

Կայանելու տեղ գտնելը Երևանում խնդիր է: Դրանից դժգոհություններն այսօր հաճախադեպ են: Փոխարենը կայանման համար նախատեսված տեղերում կարող են ամիսներով կանգնած մնալ վաճառքի ու վարձույթի համար նախատեսված մեքենաները: Խնդիրը տարիների պատմություն ունի, իսկ լուծման ի՞նչ քայլեր կան, և ո՞վ է խնդրի հասցեատերը:

«Մի հատ փողոցների ծախու ավտոներին նայեք, ամբողջ քաղաքում առաջին շարքեր չկան ո´չ կայանելու, ո´չ էլ վարելու համար: Դուք դրանց հարցերն էլ լուծեք նոր անցեք բալերին». այսպիսի գրառումների ու մեկնաբանությունների պակաս համացանցում չկա:

Տեղային կամ հեռակա պլաններ կա՞ն արդյոք՝ խնդրի կարգավորման համար հարցին քաղաքապետարանից տեղեկացրին՝ խնդիրը իրենց գործառույթային տիրույթում չէ: Օրենքով ոչինչ նախատեսված չէ, օրենսդրական փոփոխություն է պետք: Հարցազրույց չցանկացան տալ, բայց հստակեցրին՝ քաղաքապետարանը այդ խնդրի կարգավորման հետ կապված ոչինչ չի նախատեսում: Ուղղորդեցին դիմել ճանապարհային ոստիկանությանը: Ճանապարհային ոստիկանությունից էլ փոխանցեցին՝ եթե տրանսպորտային միջոցը կայանված է թույլատրելի վայրում, չի խախտել ճանապարհային երթևեկության կանոնները, ապա ՃՈ-ն որևէ գործառույթ չունի՝ անկախ կայանման նպատակից:

Մայթը թույլատրելի վայր չէ, բայց այսպես՝ վաճառքի նպատակով օրեր-շաբաթներ կայանած մեքենաներ ևս կան: Ի դեպ, օգոստոսին, Երևանի քաղաքապետարանի նախաձեռնությամբ, Քաղաքապետարանի և ՃՈ աշխատակիցները համատեղ ուժերով, փողոցներում կայանած մեքենաների վրայից հանում էին «Վաճառվում է» գրությունը՝ հիմնավորումով, որ դա ապօրինի առևտուր է: 1 ամիս տևած գործողությունների արդյունքում մի շարք փողոցներում կայանած ավտոմեքենաների ապակիներից հեռացվել էր վաճառքի մասին գրառում պարունակող 180 հայտարարություն, կազմվել էր 19 արձանագրություն: Սակայն միջոցառումները չեղան շարունակական, և արագ վաճառվող մեքենաները, մեքենաների վրա էլ՝ հայտարարությունները վերադարձան իրենց տեղը: Քաղաքապետարանին այդ հարցն էլ ուղղեցինք, նշեցին՝ 2014-ին էլ գործառույթ չեն ունեցել՝ տեղային լուծում են փորձել գտնել: Հիմա այդպիսի տեղային լուծումներ չեն փորձում գտնել:

«Փարքինգ սիթի սերվիս» ՓԲԸ-ը ևս դիմեցինք հարցով՝ «կարմիր գծերի» սահմաններում կայանված վաճառվող կամ վարձույթով տրվող տասնյակ ավտոմեքենաների խնդրի կարգավորմամբ զբաղվում են: Պատասխանելու փոխարեն ուղղորդեցին դիմել քաղաքապետարանի տրանսպորտի վարչություն: Ստացվում է փակ շրջան:

Ի դեպ, ինչպես հիմա Երևանն է ինքնաբուխ վերածվել ավտոշուկայի, այդպես խորհրդային տարիներին Էրեբունու մոտ գտնվող ավտոշուկան է ինքնաբուխ ձևավորվել։ Հետո ինչքան մեքենաները շատացան, այնքան շուկայի տարածքն ընդլայնվեց՝ այսօր այնտեղ էլ մեքենաների համար տեղ չկա՝ շուկան մինչև տարածքի բնակելի տան բակեր է հասել:

Բացի տեղի խնդրից, Էրեբունու ավտոշուկան ֆինանսապես ու աշխարհագրորեն էլ հարմար չէ: Եթե հնարավոր է յուրաքանչյուր ավտոմեքենայի կայանման համար ամսական 2000 դրամ գումարով մեքենան ցուցադրել Երևանի ամենակենտրոնական փողոցներում, ինչու գնալ ծայրամաս ու վճարել ավելի թանկ՝ օրական 500 դրամից սկսած, շաբաթ կիրակիներին՝ 1500-10.000 դրամ՝ կախված տեղից:

«Վարորդի ընկեր» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հաստատում է՝ բողոքողները շատ են: Հարցը բարձրացնելու համար այս հարթակները, սակայն, բավարար չեն:

Իսկ մինչ այդ՝ օրենքի բացակայության պատճառով օրինական համարվող նաև այսպես անվերջ կայանած մեքենաների պատճառով չի պակասի երկրորդ գիծ կայանած մեքենաների թիվը, հետևաբար՝ նաև խցանումները: