Արմեն Աշոտյան, Նաիրա Զոհրաբյան, Բոսխ և Դելակրուա. ի՞նչն է նրանց միավորում

ԱԺ արտահերթ նիստում կառավարության նոր ծրագրի շուրջ քննարկումները լի էին տարբեր ժամանակաշրջանների փիլիսոփաների ու քաղաքական գործիչների հայտնի աֆորիզմներով, սակայն այդ ամենի մեջ ուշադրություն գրավեցին Արմեն Աշոտյանի և Նաիրա Զոհրաբյանի ակնարկները՝ ելույթներում միմյանց քննադատում և համեմատում էին Վերածննդի ու ռոմատիզմի դարաշրջանի պատմական կտավների կերպարների հետ:

SHANTNEWS-ն ուսումնասիրել է և իր ընթերցողներին է ներկայացնում քաղաքական գործիչների ակնարկած կտավների պատմությունները:

«Տիկին Զոհրաբյանի ելույթը հնչեց Էժեն Դելակրուայի հայտնի կտավի ոճով, գլխավոր հերոսուհու կերպարով՝ շատ պաթետիկ ու շատ դեկորատիվ: Ոչինչ չեմ ավելացնի, ուղղակի կփաստեմ մի բան, որ նման ելույթներով ձեր քաղաքական թիմին վնաս եք տալիս»:

© Արմեն Աշոտյանը` Նաիրա Զոհրաբյանի ելույթի մասին

Էժեն Դելակրուան (Ֆերդինանդ Վիկտոր Էժեն Դելակրուա) ֆրանսիացի աշխարահահռչակ գեղանկարիչ է, համարվում է ռոմանտիզմի ուղղության հիմնադիրը եվրոպական կերպարվեստում:

Արմեն Աշոտյանն իր ելույթում ակնարկում էր Դելակրուայի «Ժողովրդին առաջնորդող ազատությունը» կտավը, որը նաև անվանում են «Ազատությունը բարիկադների վրա»: Դելակրուան կտավը վրձնել է 1830 թվականին՝ ընդամենը երեք ամսում: Կտավում արտացոլված է Ֆրանսիայի Հուլիսյան հեղափոխությունից մի դրվագ:

Ֆրանսիայում այդ թվականներին ժողովուրդը պայքարում էր Բուրբոնների կառավարության դեմ, և նկարում պատկերված կինը համարվում է ազատության խորհրդանիշը. նրա աջ ձեռքում Ֆրանսիայի Հանրապետության դրոշն է, իսկ ձախ ձեռքում՝ հրացան: Կիսամերկ կինը խորհրդանշում է անձնուրացությունը և ամեն գնով ազատության հասնելու ձգտումը:

«Ժողովրդին առաջնորդող ազատությունը» կտավը կարող եք տեսնել Լուվրի թանգարանում

«Պարոն Աշոտյան, քանի որ դուք ինձ համեմատեցիք «Ազատությունը բարիկադների վրա» հայտնի կտավի հետ, ապա ես էլ ինձ թույլ տամ մի համեմատություն անել և ձեզ խորհուրդ եմ տալիս շատ ուշադիր դիտել Բոսխի «Հիմարների նավը» և Կարավաջոյի «Հուդիթը և Հողոփեռնեսը»: Կարծում եմ՝ դուք լավ գեղագետ եք և այդ նկարների պատկերները հենց հիմա եկան Ձեր աչքի առաջ»:

© Նաիրա Զոհրաբյանի պատասխանը` Արմեն Աշոտյանին

Ի տարբերություն Արմեն Աշոտյանի՝ Նաիրա Զոհրաբյանը միանգամից երկու կտավ մեջբերեց: Դրանցից առաջինի հեղինակը Վերածննդի դարաշրջանի հոլանդացի գեղանկարիչ Հիերոնիմոս Բոսխն է:

«Հիմարների նավը» Բոսխի առավել հայտնի նկարներից է: Այն ստեղծվել է 1500 թվականին և այլաբանորեն արտահայտում  եկեղեցու ու աշխարհիկ կյանքի բարքերի անկումը:

Նավը խորհրդանշում է եկեղեցին, որ հավատացյալներին առաջնորդում է երկնային արքայություն: Բոսխի կտավում նավում գյուղացիների հետ շվայտությամբ են տարված վանականն ու երկու միանձնուհիներն ակնարկում են բարքերի արժեզրկումը:

Այս կտավում մի շարք դետալներով այլաբանորեն արտահայտված է այլասերությունը, ցանկասիրությունը, որկրամոլությունը և այլն:

Կտավը գտնվում է Լուվրի Ռիշելյեի պատկերասրահի երկրորդ հարկում

Նաիրա Զոհրաբյանի ակնարկած երկրորդ նկարը վաղ բարոկկո դարաշրջանի գեղանկարիչ Միքելանջելո Մերիսի դա Կարավաջոյի հայտնի «Հուդիթ և Հողոփեռնես» կտավն էր: Հեղինակը նկարը վրձնել է 1598-1602 թվականներին:

Կտավում պատկերված Հուդիթը խեղդում է Հողոփեռնեսին, քանի որ վերջինս արշավել էր Հուդիթի երկիր և ցանկանում էր հրեաներին ստիպել, որպեսզի Եհովայի փոխարեն պաշտեն Նաբուգոդոնոսորին: Նաբուգոդոնոսորը հեթանոս էր, և Հուդիթը, հանուն միակ և ճշմարիտ Աստծո, սպանեց Հողոփեռնեսին:

Հուդիթը համարվել է քրիստոնեության վառ օրինակներից մեկը:

«Հուդիթ և Հողոփեռնես» ստեղծագործությունը պահպանվում և ցուցադրվում է Հռոմի Պալացցո Բարբերինիում պալատում