Հայաստանում միակ կին խաչքարագործը․ Նարինե Փոլատյանը Լիբանանից Գյումրի հարս է եկել

Բեյրութահայ Նարինե Փոլատյանը Հայաստանում միակ կին խաչքարագործն է: Նրան Լիբանանից հայրենիք է բերել կամավոր աշխատանքը, իսկ Հայաստանում ընդմիշտ բնակություն հաստատելու պատճառ դարձել են սերը գյումրեցի երիտասարդի և խաչքարագործության հանդեպ:

Ամեն օր ու օրական մի քանի ժամ արվեստանոցի վերածված հացատնից միալար թխկթխկոցներ են լսվում: Նարինեն աշխատում է քանդակագործի մանրազննությամբ։ Ամեն ինչ սկսվեց ամիսներ առաջ, երբ կամավոր աշխատանք կատարելու համար Լիբանանից Հայաստան եկած Նարինեն Երևանի Արամի փողոցում տեսավ աշխատող խաչքարագործների։ Առաջին ծանոթությունը քանդակագործ-վարպետների հետ եղավ որոշիչ։

«Պատահմամբ ճանապարհը կանցնեի և տեսա խաչքարագործներին: Միանգամից մեջս չգիտեմ՝ ինչ եղավ: Գնացի, հարցրի և պատասխանը եղավ դրական ու սկսեցի տղերքի հետ հավասար աշխատել»,- shantnews-ին պատմում է Նարինե Փոլատյանը:

Հիմա արդեն ինքնուրույն է աշխատում: Առաջին խաչքարը երկու ամիս առաջ է սկսել քանդակել, պատերազմի ընթացքում ընդհատումներով, բայց աշխատել է: Ասում է՝ հենց ամենածանր օրերին յուրաքանչյուրը պետք է գիտակցի իր պատասխանատվությունը և ամուր կանգնի իր դիրքերում: Իր սահմանն ու դիրքն էլ արվեստանոցն է:

«Պատերազմի օրերին, անշուշտ, կամավոր աշխատանքների կողքին կաշխատեի: Ինձ միշտ կասեին, թե Նարինե ոնց կաշխատիս, ոնց կկենտրոնանաս: Կսեի, եթե մենք խաչքարը չանենք, եթե չպահպանենք, ո՞վ պիտի պահպանե: Պիտի չսպասենք, որ երկիրը խաղաղ վիճակի մեջ ըլլա: Գործը եղանակ, տրամադրություն չունի՝ ըլլա պատերազմ, ըլլա խաղաղ վիճակ, ըլլա ցուրտ կամ ձմեռ, պիտի աշխատինք: Այս խաչքարի մեջ հազար և մեկ տեսակ, ներսս ինչ կար՝ սաղ վրեն դրած եմ: Այդ է հետաքրքրական, այդ ալ իր գեղեցկությունը կուտա»,- ասում է Նարինեն:

Խաչքարի մեջ հավերժության նշանն է, վեր հառնող ծառն ու խաչը: Պատերազմյան ու հետպատերազմյան շրջանների իր տեսածն ու զգացածը Նարինեն փոխանցում է քարին:

Նարինեին օգնողը, քաջալերողը, արվեստանոցը միշտ տաք պահողը՝ Ժորան է: Նա, ում համար և ում հետ Նարինեն Գյումրի հարս է եկել, Բեյրութ արդեն միայն որպես հյուր է գնալու։ Ծանոթացել են հենց Արամի փողոցում՝ Նարինեի արվեստանոցում: Խաչքարը Նարինեին ու Ժորային միացրել է ու դարձել ամուր ընտանիք հիմնելու խորհրդանիշ:

«Նոր ուժ, նոր մոտիվացիա, նոր վերածնունդ կդառնա այս ամենը: Հիմա ավելի շատ եմ ուզում, որ Նարինեն շարունակի իր գործը, իսկ ես կօգնեմ, փորձում եմ քաջալերել, որ նոր խաչքարերի ծնունդն անընդհատ լինի»,- նշում է Ժորա Աբգարյանը:

Ժորան «Տիգրան Աբգարյան» մարտական ակումբի հիմնադիրն ու ղեկավարն է: 2016-ի ապրիլյան ռազմական գործողություններից հետո նրա նվիրումը Հայոց բանակին անձնական պատճառներ ունի, հանուն զոհված տանկիստ եղբոր՝ աջակցությունը զինվորին ու բանակին անդադար է։ Հիմա էլ մարտական պատրաստության դասընթացներ է անցկացնում: Ժորան՝ զենքով, Նարինեն՝ արվեստով, ծառայում են հայրենիքին: