ՀՀ վարչապետի պարզաբանումն այն մասին, թե Շուշին փաստաթղթերում զիջվող տարածք չէ, բայց զիջվել է

«Որքանով ես եմ ծանոթ բանակցային գործընթացում եղած քննարկումներին, Շուշիի հարցը երբևիցե բանակցային որևէ փաթեթի մաս չի կազմել, խնդրում եմ, սրա հետ կապված պարզաբանում տալ»,- այս մասին այսօր խորհրդարանում ասել է ՀՀ ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության անդամ Տաթևիկ Հայրապետյանը՝ դիմելով ՀՀ վարչապետին:

«Տեսե՛ք, դուք խոսում եք բանակցային փաթեթների մասին, իսկ որևէ բանակցային փաթեթ կյանքի կոչվե՞լ է, մենք, բանակցային փաթեթ ասելով, նկատի ենք ունեցել թղթեր, որոնք գոյություն են ունեցել: Եվ հաջորդ հարցը, որ այդ բանակցային կոնտեքստում պիտի ծագի, իսկ ի՞նչ պայմաններ են անհրաժեշտ: Ո՞ր դեպքում  է, որ որևէ բանակցային փաթեթ կդառնա իրականություն: Վերջին երկուսուկես տարվա ընթացքում իմ ունեցած շփումները, քննարկումները, ինձ համար կասկած չեն թողնում, որ պատերազմի կանխարգելումը միանշանակ պետք է ենթադրեր հայկական կողմի հրաժարումը ԼՂ կարգավիճակից և տեսանելի ապագայում կարգավիճակը ճշգրտող մեխանիզմների պահանջից և Շուշիից:

Թուղթը ցույց են տալիս, ասում են՝ վայ, էս թղթի մեջ Շուշիի մասին խոսք չկա: Բան չկա, դրա համար այդ թուղթը չի իրագործվել, կյանքի՞ է կոչվել այդ թուղթը: Այնքան թղթեր կան, Կազանի թուղթն էլ կա, կյանքի՞ է կոչվել այդ թուղթը: Դրանից առաջ մի ուրիշ թուղթ էլ կար, կյանքի՞ է կոչվել այդ թուղթը: Որևէ թուղթ կյանքի կոչվե՞լ է, իսկ ինչո՞ւ, ինչո՞ւ կյանքի չի կոչվել, որևէ մեկը կարո՞ղ է բացատրել: Չե՞ն ուզեցել կյանքի կոչել, այդ լավ փաստաթղթերը, որոնք գրված են եղել, չե՞ն ուզեցել ստորագրել, ինչ-որ դավադրություն է եղե՞լ, ոչ:

Երբ որ ինձ հարցնում են պարամետրերի մասին, թե որ պայմաններում էր ինչ հնարավոր, ես պատասխանում եմ, թե որ պայմաններում էր ինչ հնարավոր: Ես չեմ ասում՝ այ թուղթ կա, որի մեջ գրված էր սա կամ նա, ես ասում եմ՝ այս արդյունքը հնարավոր էր ապահովել միայն այս պայմաններում և ես դրանում համոզված եմ: Մեր պրոբլեմն այն է, որ մենք երբեմն  ինչ-որ տեղ տպած թղթերին ավելի շատ ենք հավատացել, քան իրողություններին, և հիմա էլ դա օգտագործվում է պրոպագանդիստական նպատակներով»,- ասել է Փաշինյանը՝ հավելելով, որ բանակցային փաթեթը թուղթ է, որի վրա կարող են գրվել անգամ լավագույն ցանկությունները, բայց պետք է հասկանալ՝ խոսքը  իրականությա՞ն, թե՞ տեսական քննարկումների մասին է: Հիմա էլ կարելի է գրել, որ Արցախը Հայաստանի մաս է, կամ անկախ պետություն է և դա շրջանառության մեջ դնել, բայց դա իրականությունը չի լինի:

Վարչապետը կրկնել է, որ մեծագույն խնդիրն այն է, որ տեսական քննարկումները երկարաձգելու ժամկետը 2016 թվականի ապրիլով սպառվել է: Դրանից հետո ընտրություն է եղել երկու բանի միջև՝ սեփական իրավունքները պահպանել, կամ չպահպանել:

«Նախկին իշխանության շատ ներկայացուցիչներ իրենց կանխատեսումներն են դնում, որ 2018 թվականի ամռանը կամ աշնանը իրենք ասել են, որ տեսեք՝ ինչ է լինելու: Այստեղ երեք տարբերակ կա՝ կա՛մ իրենք մարգարե են, կա՛մ մենք՝ ձեր հետ միասին՝ բոլորով, դավադիր ենք, որ հատուկ եկել ենք, որ մեր երկրին վնաս տանք, կամ առնվազն ես։ Քննիչ հանձնաժողով ստեղծեք,  քննեք, և երրորդ տարբերակը իրենք իմացել են, չէ՞: Ի վերջո, Ապրիլյան պատերազմը երբ կանգնեց, մեկը իմացա՞վ, թե այդ պատերազմը ինչ պայմանով կանգնեցվեց, ինչ տեղի ունեցավ, իրենք գիտեին՝ այդ հարցը ուր է հասել: Մեր սխալը, գուցե, այն է, որ մենք չենք ասել ժողովրդին, թե այսպես է,  բայց այս ամբիոնից եմ ասել, որ, ժողովուրդ ջան, կարող ենք պատերազմը կանգնեցնել, ու ինչ պայմանով, այս ամբիոնից թուրն ու թվանքը հանած ասում էին՝ ոչ, ոչ, կա՛մ այս կողմ, կա՛մ այն կողմ, հիմա էլ ասում են՝ դավաճան եք»,- ասել է Փաշինյանը՝ նշելով նաև, որ ողջունում է ընդդիմության այն պնդումը, որ այս պատերազմի համար էլ քննիչ հանձնաժողով կազմվի:

«Կան դառը իրողություններ, որոնց մասին հիմա, ճիշտ է, չեն խոսում, բայց խոսելու են երկու ամիս հետո»: