Գտնվել է Ծիր Կաթինի երկվորյակ համաստեղությունը

Ավստրալիայի և Գերմանիայի աստղագետները ուսումնասիրել են մի համաստողություն, որն, ընդհանուր առմամբ, նման է Ծիր Կաթինին, և պարզել են, որ հին և նոր  աստղերը դրանում դասավորված են այնպես, ինչպես մեր համաստեղությունում: Այստեղից հեղինակները եզրակացրել են, որ աստղերի երկու սերունդների առկայությունը պարուրաձեւ համաստեղությունների բնորոշ հատկությունն է և ոչ թե Ծիր Կաթինի եզակի առանձնահատկությունը, ինչպես նախկինում էին կարծում: Հետազոտության արդյունքները հրապարակված են The Astrophysical Journal Letters- ում:

Հետազոտության նոր տվյալները կասկածի տակ են դնում Ծիր Կաթինի եզակիության թեզը և ենթադրում, որ աստղերի տարբեր սերունդները բնական էվոլյուցիոն ճանապարհի արդյունք են, որով անցնում են պարուրաձև համաստեղությունները:

Աստղագետները՝ Ավստրալիայի աստղաֆիզիկայի ARC կենտրոնից Նիկոլաս Սքոթի և Ջեսե վան դե Սանդեի գլխավորությամբ, Սիդնեյի համալսարանի, Ավստրալիայի Մակկուորի համալսարանի և գերմանական Մաքս Փլանկի ինստիտուտի գործընկերների հետ առաջին անգամ ստացել են UGC 10738 համաստեղության մանրամասն նկարը: Այն նաև ունի հստակ «հաստ» և «բարակ» սկավառակներ, որոնք նման են Ծիր Կաթինի սկավառակներին:

UGC 10738 գալակտիկայի եզակի լայնակի դասավորությունը գիտնականներին թույլ տվեց նման եզրակացություններ անել. Աստղագետները ուսումնասիրել են, թե ինչ աստղեր կան յուրաքանչյուր սկավառակի վրա:

Դիտարկումները ցույց են տվել, որ UGC 10738- ի «հաստ» սկավառակը, ինչպես Ծիր Կաթինը, հիմնականում բաղկացած է հին աստղերից՝ երկաթի՝ ջրածնի և հելիումի նկատմամբ ցածր հարաբերակցությամբ, իսկ նրա «բարակ» սկավառակի վրա գտնվող աստղերն ավելի ուշ են հայտնվել և պարունակում են ավելի շատ մետաղ, որոնք նման են Արեգակին, որը «բարակ» սկավառակի աստղ է, բաղկացած է հելիումից ավելի ծանր տարրերի շուրջ 1,5 տոկոսից, իսկ մեր համաստեղության աստղերը «հաստ» սկավառակից ունեն 3-10 անգամ ավելի քիչ նման տարրեր։

«Հարաբերակցությունը գրեթե նույնն է, ինչպես Ծիր Կաթինում. Հին աստղերը «հաստ» սկավառակի մեջ են, իսկ նորերը՝ « բարակ» սկավառակի մեջ, – նշում է Վան դե Սանդեն՝ համոզմունք հայտնելով, որ երկու համաստեղությունները նույն կերպ են զարգացել:

Galaxy UGC 10738- ը գտնվում է 320 միլիոն լուսային տարի հեռավորության վրա: Այն դիտելու համար հեղինակները օգտագործել են Չիլիի Եվրոպական հարավային աստղադիտարանի (ESO) Շատ մեծ աստղադիտակը (VLT) և գնահատել նրա «հաստ» և «բարակ» սկավառակների մեջ աստղային մետաղների հարաբերակցությունը հատուկ գործիքի՝ MUSE մուլտիսպեկտրոմետրի (multi-unit Spectroscopic explorer) միջոցով: