Հնագետներն ապացուցել են Ուրալում հնագույն ամազոնուհիների գոյությունը

Հարավային Ուրալի պետական ​​համալսարանի հնագետներն ուսումնասիրել են Սարմատական ​​քոչվորների իգական թաղումները, որոնք թվագրվում են վաղ երկաթի դարից (մ.թ.ա. 5-րդից մինչև 3-րդ դար), դրանցում հայտնաբերվել են զենքեր, հայտնում է Իզվեստիան:

Գիտնականները եկել են այն եզրակացության, որ, ամենայն հավանականությամբ, թաղված կանայք գիտեին, թե ինչպես վարվել դրանց  հետ, օգտագործել այն մարտերում և կարող էին լինել այն Ամազոնիայի մարտիկների նախատիպերը, որոնց մասին գրել է հին հույն պատմիչ Հերոդոտոսը: Սակայն նրանք չէին կազմում որևէ առանձին ռազմական կազմավորում կամ հասարակության հատուկ շերտ։

«Կանանց թաղումներ՝ զենքերով, հայտնաբերվել են բոլոր կարգավիճակի թմբերում՝ համեստ թմբերից մինչև «արքայական» դամբարաններ։ Սա մասամբ պատասխանում է հետազոտողների կողմից հաճախ տրվող հարցին. արդյո՞ք ամազոնուհիները կազմում էին որոշակի սոցիալական շերտ կամ զինված կազմավորումներ շարունակական հիմունքներով: Ակնհայտ է, որ Հարավային Ուրալի վաղ շրջանի քոչվորների կանայք, որոնք թաղված էին զենքերով, ոչ մեկը, ոչ մյուսն էին և ունեին տարբեր սոցիալական կարգավիճակ, պատկանում էին հասարակության տարբեր խավերին՝ վերնախավից մինչև սովորական քոչվորներ», – ասում է Եվրասիական հետազոտությունների SUSU գիտակրթական կենտրոնի ավագ հետազոտող Նատալյա Բերսենևան:

Այս ժամանակաշրջանի ավելի քան 500 հայտնի թաղումներից գիտնականներն ընտրել են 24-ը, որոնք համապատասխանում են հետազոտության չափանիշներին: Նրանցից ոմանք անհատական ​​էին, մյուսները՝ զույգ, երրորդները՝ հավաքական։ Այս բոլոր գերեզմաններում զենքեր են հայտնաբերվել։ Դրանք հիմնականում նետերով խարույկներ էին, բայց կային նաև շեղբերով զենքեր։ Այդ կանանց մեծ մասը մահացել է 25-ից 35 տարեկանում: Նրանցից ոմանք թաղվել են երեխաների հետ։ Զենքեր են հայտնաբերվել ինչպես ազնվական մահացածների կողքին, այնպես էլ սովորական քոչվորների գերեզմաններում։

Սոցիալական բարձր կարգավիճակ ունեցող ամազոնուհիների թաղման ժամանակ հայտնաբերված միայն մեկ կապարակ կարող էր լինել թաղման նվերների մաս և կատարել ծիսական գործառույթ: Սակայն մնացած զենքերն իրենց հատկանիշներով չէին տարբերվում այն ​​իրերից, որոնք հայտնաբերվել են տղամարդկանց թաղումներում։ Եվ դրանք գտնվում էին այնպես, ինչպես մարդկանց գերեզմաններում: Քարերը ամենից հաճախ դրվում էին մարմնի ձախ կողմում, ավելի քիչ՝ աջ կողմում, կրծքավանդակի վրա, գլխի տակ կամ հանգուցյալի ոտքերի միջև։ Զենքի կողքին սովորաբար կանացի օգտագործման առարկաներ էին լինում՝ ուլունքներ, հայելիներ, թիակներ, սպասք։

Գերեզմաններում հայտնաբերված իրերը հուշում են, որ շատ կանայք գիտեին, թե ինչպես վարվել հեռահար զենքերի հետ, իսկ ոմանք նույնիսկ սառը: Այն ժամանակվա քոչվորական կյանքի պայմաններում նման հմտությունները մեծացնում էին կանանց և նրանց սերունդների գոյատևման հնարավորությունները։