Մեր վախճանական հասցեն Հայաստանն է, մենք ուրիշ հայրենիք չունինք. Արամ Առաջին

«Սփյուռքը պարտադրյալ գոյավիճակ մըն է: Մեր վախճանական հասցեն Հայաստանն է, մենք ուրիշ հայրենիք չունինք: Սփյուռքի մեջ տասնամյակներ շարունակ ազատ, անկախ Հայաստանի համար պայքարեցինք, երգեցինք, գրեցինք ամբողջական Հայաստան` ամբողջական հայությամբ, մեզի համար մեր եկեղեցիներեն ներս, մեր դպրոցներեն, տուներեն ներս երազ եղավ, պատմական Հայաստանի կտոր մը հողի վրա մենք հաստատեցինք ազատ, անկախ Հայաստան, ունենք Ղարաբաղ և իմ աղոթքս է, որ Ղարաբաղի անկախությունը ամրապնդվի, և օր մը Ղարաբաղն ալ միանա Հայաստանին»,- ասաց Արամ Ա կաթողիկոսը` «Հեռանկար» հաղորդման շրջանակներում անդրադառնալով հարցին, թե արդյոք ամեն գնով պետք է պահպանվեն հայկական գաղթօջախները:

Հայաստանը վերջնանպատակն է, սակայն սփյուռքի գոյությունը ևս կարևոր է, և չպետք է տկարացնել սփյուռքը ևս, կարծում է նա և պարզաբանում.

«Չենք կրնար սփյուռքը քանդել, տկարացնել, ճիշտ չէ նման մոտեցում, ընդհակառակը պետք է ավելի հզորացնենք, ոչ թե ինքնանպատակ կերպով, այլ ի խնդիր Հայաստանի՝ ներկա և վաղվա Հայաստանի, այս պետք է ըլլա սփյուռքի կյանքի վերակազմակերպումը»,- ասաց նա:

Մեծի տանն Կիլիկիո Կաթողիկոսը նշեց, որ այժմ ինքը, գիտակցելով կարևորությունը, ձեռնարկել է սփյուռքի վերակազմակերպման աշխատանքներ:

«Հզոր սփյուռք՝ կենթադրե հզոր Հայաստան և փոխադարձաբար, մենք միասին պիտի նստինք  Հայաստան, Սփյուռք և Արցախ մեկ երդիկի տակ, մեկ կամարի տակ: Հետևաբար, այսօր մենք Սփյուռքը պետք է ավելի հզորացնենք, և այս ուղղությամբ  Հայաստանը պետք է դերակատար ըլլա: Գործակցությունը տեսական պետք չէ ըլլա, և Հայաստանի մեջ միայն չպետք է մշակվի»,- կարծում է նա:

Պետք է նաև սփյուռքի լայն կարողությունները, փորձը օգտագործվի, որը կբխի միայն Հայաստանի և ժողովրդի գերագույն շահերից:

Խոսելով դարեր «աթոռակռիվներ»-ի մասին, որոնք բնորոշ են և՛ եկեղեցուն, և՛ պետությանը, Արամ Առաջինը հայտարարեց․

«Տեսակետներու տարբերություն միշտ պիտի ըլլա, ես աթոռներուն չեմ հավատար, աթոռները արժեք կստանան աթոռակալով, աթոռներն ալ, աթոռակալներն ալ մնայուն չեն, մնայունը արժեքներն են, հետևաբար, մենք բոլորս տարբեր դիրքեր ունենք, որոնք կենթադրեն պատասխանատվություն, որոնք կդիտենք մեր հայրենիքի, մեր եկեղեցվո , արժեքներու հավաքական շրջագծեն ներս: Իշխանությունները, աթոռակալները, կառույցները, այս բոլորը գնայուն են, կդառնան մնայուն, երբ ծառայեն իրենցմե վեր ու վեհ արժեքներուն: Այս օրերուն, երբ Թումանյանի 150-ամյակը կտոնեն, լսեցի, որ մեր նախարարները քառյակներ սկսան արտասանել Հովհաննես Թումանյանեն, ես սովորած էի «Մահը մերն է, մենք մահինը, մարդու գործն է միշտ անմահ», Հովհաննես Թումանյան և մեր պատմության բոլոր Թումանյաններն իրենց գործով ապրեցան»,- մեջբերեց Վեհափառը: