Բժիշկը զգուշացրել է երեխաների մոտ ծուռթաթության վտանգավոր հետևանքների մասին

Ծուռթաթությունը ոտնաթաթի բնածին կամ ձեռքբերովի դեֆորմացիա է, որը չբուժվելու դեպքում կարող է հանգեցնել առողջական լուրջ խնդիրների: Մասնավորապես, այն կարող է հաշմանդամություն առաջացնել երեխաների մոտ։ Այս հիվանդության պատճառների, հետևանքների, ախտորոշման և բուժման մասին հունիսի 3-ին «Ծուռթաթության» օրը «Իզվեստիա»-ին ասել է ՍՄ-Կլինիկայի վնասվածքաբան-օրթոպեդ Վերոնիկա Մերեժկոն։

Նրա խոսքով, մեծահասակների և երեխաների մոտ ամենից հաճախ  ծուռթաթություն նկատի ունեն ոտքի կամարների կորությունը, երբ այն բացվում է դեպի ներս (կոճ հոդի վալգուսային դեֆորմացիա) կամ արտաքին (վարուսային դեֆորմացիա):

Բժիշկը միաժամանակ նշել է, որ բնածին ծուռ ոտնաթաթը լուրջ հիվանդություն է, որը հանգեցնում է ողնաշարի թեքության, ծնկների հոդերի դեֆորմացիաների, ստորին վերջույթների մկանների ատրոֆիայի։ Իսկ առանց ժամանակին բուժման՝ երեխան ի վերջո կարող է հաշմանդամ դառնալ։

«Մեծահասակների մոտ ձեռք բերված ծուռ ոտնաթաթը կարող է առաջանալ կոտրվածքների ոչ պատշաճ միավորման, մկանների կամ կապանների լուրջ վնասման դեպքում: Հազվագյուտ դեպքերում խնդիրը նույնիսկ կոճի մեջ չէ, այլ ծնկահոդերի։ Ստորին վերջույթների դեֆորմացիան մեծահասակների մոտ հանգեցնում է վաղ արթրոզի, ողնաշարի կորության, գլխացավերի, թերակուլյացիայի և ստորին վերջույթների մշտական ​​ցավերի»,- ասել է Մերեժկոն։

Խոսելով ախտորոշման մասին՝ նա նշել է, որ նախ կատարվում է տեսողական հետազոտություն, հոդերի շոշափում, պլանտոգրաֆիա (կատարվում է պլանտոգրամ՝ ոտնաթաթի ոտնաթաթի մակերևույթի դրոշմում)։ Հազվագյուտ դեպքերում կամ բնածին դեֆորմացիաների դեպքում կատարվում է փափուկ հյուսվածքների ռենտգեն հետազոտություն և ուլտրաձայնային հետազոտություն։

«Մեծահասակների և երեխաների մոտ հոդերի վալգուսային և վարուսային դեֆորմացիաների դեպքում նշանակվում են ֆիզիոթերապևտիկ վարժություններ, ընտրվում են անհատական ​​ուղղիչ ներդիրներ կամ օրթեզներ, որոնք «դնում են» ոտքերը ճիշտ դիրքի։ Ֆիզիոթերապևտիկ վարժությունների հետ համատեղ արդյունավետ են նաև ստորին վերջույթների ուղղիչ մերսման և ֆիզիոթերապիայի կուրսերը»,- ասել է Մերեժկոն։

Բացի դրանից, ըստ նրա, ցուցադրվում են նաև լաբորատոր ախտորոշումներ՝ արյան ամբողջական հաշվարկ, արյան թեստեր ընդհանուր կալցիումի, իոնացված կալցիումի, վիտամին D-ի, ֆոսֆորի, պարաթիրոիդ հորմոնի, ընդհանուր սպիտակուցի համար։

«Մանկության այս ցուցանիշները ազդում են մկանային և ոսկրային հյուսվածքի զարգացման վրա և թերությունների առկայության դեպքում կարող են սրել դեֆորմացիաները: Հասուն տարիքում այն ​​ազդում է ոսկրային և մկանային հյուսվածքի վիճակի վրա, իսկ թերությունները պահանջում են շտկումներ՝ վաղ արթրոզի և օստեոպորոզի զարգացումից խուսափելու համար»,- բացատրել է Մերեժկոն։

Ինչպես ասել է բժիշկը, ոտնաթաթի և կոճի հոդերի դեֆորմացիան կանխելու հիմնական մեթոդը օրթոպեդին ժամանակին այցելելն է, նույնիսկ եթե ոչինչ չի անհանգստացնում։ Ծնողները պետք է ուշադրություն դարձնեն հանկարծակի աճին, երեխաների քայլվածքի փոփոխություններին, ցավերից բողոքներին, հոգնածությանը քայլելուց կամ սպորտային գործունեությունից հետո:

Ինչ վերաբերում է մեծահասակներին, ապա, ըստ նրա, պետք է զգույշ լինել, եթե կոշիկները մաշվում են անհավասարաչափ կամ եթե հանկարծ մեկ չափով մեծ կոշիկների կարիք է առաջանում։

«Ցավոք, ամենից հաճախ ստորին վերջույթների դեֆորմացիաները զարգանում են երկար ժամանակ և հիվանդի կողմից աննկատ, առանց լուրջ ախտանիշների։ Չափազանց դժվար է ինքնուրույն գնահատել ձեր քայլվածքը, ստորին վերջույթների բիոմեխանիկան քայլելիս, ոտնաթաթի դեֆորմացիաների առկայությունը, եթե չունեք բժշկական կրթություն։ Ոտնաթաթի բարդություններից խուսափելու համար արժե առնվազն տարին մեկ անգամ այցելել օրթոպեդ վնասվածքաբանին»,- ամփոփել է Մերեժկոն։