Ուզում եմ շնորհավորել նրանց, որ արժանի էին, բայց այսօր չարժանացան մրցանակի. Արմեն Սարգսյան

Գյումրու Սև բերդում շարունակվում է «Մեր ժամանակի հերոսը» մրցանակաբաշխությունը: Հերոսներից մեկին մրցանակ հանձնեց ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանը:

Մինչ մրցանակի հանձնումը, նախագահը նախ` շնորհակալություն հայտնեց վարչապետին միջոցառումները Գյումրիում անցկացնելու գաղափարի և դրա իրականացման համար, այն փաստի համար, որ բոլորը հավաքվել են Գյումրիում և պատվում են ազգի հերոսներին:

«Տեսանք, որ տարբեր մարդիկ են, բայց յուրաքանչյուրը իր գործի վարպետն է և խոր անձնավորություն է: Ուրախ էի տեսնել, որ այսօրվա հերոսների մեջ կային նաև հայրենադարձներ և հույս ունեմ, որ սա կդառնա մեծ ավանդույթ երկար տարիների: Նաև ուզում եմ շնորհավորել այն անհատներին, որ այսօր չարժանացան մրցանակի, արժանի էին, բայց չարժանացան, բայց ինչպես ասվեց, եթե այս տարի 72-րդն ես, մյուս տարի կլինես 2-րդը, հետո՝ առաջինը»,- ասաց Արմեն Սարգսյանը:

Արմեն Սարգսյանը խոսեց նաև 8-րդ դասարանում իր գրած շարադրության մասին` «Մեր ժամանակի հերոսը» խորագրով: Նախագահը ներկաներին պատեց, որ ինքն այդ ժամանակ շարադրությունը գրել է, բայց ուսուցչին ցույց չի տվել, որովհետև շատ անկեղծ է գրված եղել: Արմեն Սարգսյանը այսօր ցանկացավ կիսվել այդ անկեղծ շարադրության բովանդակությամբ:

«Ես գրել էի, որ իմ ժամանակի հերոսը իմ հայրն ու մայրն են, իրենց հազարավոր ընկերները և ավելի շատ, հարյուր հազարավոր ուրիշ հայեր, որ 1946-ից 1947, 1948թթ. պատերազմից հետո ավերված Հայաստան վերադարձան, որը կորցրել էր 200-300 հազար որդիների, և երկիրը կատաստրոֆիկ վիճակում էր: Վերադարձան Հայաստան առանց վախենալու: Հորս և մորս սերունդը, հայրենադարձության սերունդը, որ եկան, բնակվեցին այստեղ՝ Գյումրիում, և ստեղծեցին հսկայական արվեստ, արդյունաբերություն, մշակույթ, գիտություն, ուզում եմ իմ խորին շնորհակալությունը հայտնել նրանց և կոչ անել բոլոր հայերին. վերադարձե´ք հայրենիք, որտեղ էլ որ լինեք, ժամանակն է տուն գալու» – ասաց Արմեն Սարգսյանը:

Արմեն Սարգսյանը մրցանակ հանձնեց «Մեր ժամանակի հերոս» Սամվել Գասպարյանին, ով մշակում է փայտն ու արվեստի գործեր ստեղծում:

«Հոգեպես հանգստանում եմ փայտի հետ աշխատանքից, մի պահ կտրվում եմ աշխարհից: Առաջին հերթին աշխատող մարդուն կամքի ուժ է պետք, որ աշխատի: Մարդ, եթե մի բանի նպատակ է դնում, պետք է հասնի, կյանքը նման է փազլի, դասավորելով գնում ես` մեկ լավ, մեկ վատ, խորդուբորդ, մեկը մյուսին լրացնելով: Փազլը կյանքի նման է» – ասաց մեր ժամանակի հերոսը: