Քաղաքական և հասարակական գործիչները՝ «Հայելի» ակումբի մոտ ակցիայի մասին

Ինչպես տեղեկացրել էինք, երեկ՝ հոկտեմբերի 5-ին, 4 անձինք «Հայելի» մամուլի ակումբի մոտ ակցիա են իրականացրել։ Նրանք ձվեր են նետել ակումբի դռներին ու պաստառներ փակցրել՝ պահանջելով փակել լրատվամիջոցը։ Ներկայացնում ենք հասարակական և քաղաքական գործիչների արձագանքները միջադեպի հետ կապված:

ԼՀԿ խմբակցության ղեկավար Էդմոն Մարուքյան

«Քիչ առաջ վերադարձա Ստրասբուրգից և ֆեյսբուքից տեղեկացա «Հայելի» ակումբի միջադեպի մասին: Միանշանակ դատապարտում եմ այս դեպքը և հույս հայտնում, որ իրավապահ մարմինները համապատասխան միջոցառումներ կիրականացնեն: Ցանկացած ոտնձգություն ազատ խոսքի նկատմամբ ետ կշպրտի մեր երկիրը այսօրվա ժողովրդավարական ձեռքբերումներից: Ինչպես Թոմաս Ջեֆֆերսոնն էր ասել. «Մեր ազատությունը կախված է մամուլի ազատությունից, և վերջինս չի կարելի սահմանափակել առանց այն կորցնելու»»:

ՀՀ նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյան

«Խստորեն դատապարտում եմ մամուլի, մասնավորապես Հայելի ակումբի, դեմ հարձակումները: Ժամանակին կրծքով պաշտպանել ենք, օրինակ, Հայկական Ժամանակը: Սրա՞ համար»:

ԱԺ նախկին փոխնախագահ Արփինե Հովհաննիսյան

«Զորակցությունս եմ հայտնում Անժելա Թովմասյանին՝ «Հայելի ակումբ»-ի վրա այսօրվա հարձակման կապակցությամբ։
Վերջին մեկուկես տարում անընդհատ բարձրաձայնել եմ, որ, եթե միջոցներ չձեռնարկվեն ատելության խոսքի տարածումը, այլակարծության նկատմամբ անհադուրժողականությունը կանխելու համար, շատ մեծ է հավանականությունը, որ դրանք առցանց տիրույթից ներթափանցելու են իրական կյանք։

Այսօրվա հարձակումը ասածիս վկայությունն է։ Այս հարձակումը փորձաքար է իշխանությունների համար՝ մասնավորապես, թե ինչպես է պետությունը արձագանքում խոսքի ազատության նկատմամբ ոտնձգությանը՝ անկախ տվյալ զանգվածային լրատվության միջոցի եւ դրա ներկայացուցիչների նկատմամբ իշխող ուժի ունեցած վերաբերմունքից։ Այս հարցում իշխանության ցանկացած տապալում տապալում է խոսքի ազատության, ժողովրդավարական արժեքների, արդյունքում՝ իրավական պետության համար»։

ԱԺ ԲՀԿ խմբակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյան

«Րոպեներ առաջ վերադարձա Ստրասբուրգից և հենց օդանավակայանում տեղեկացա, որ հարձակում է տեղի ունեցել լրատվամիջոցի վրա: Որպես քաղաքացի, որպես նախկին լրագրող և որպես Մարդու իրավունքների պաշպանության և հանրային հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ, խստորեն դատապարտում եմ մամուլի դեմ ցանկանած ոտնձգություն: Ազատ խոսքը մեր երկրում այլընտրանք չունի, սա պիտի հասկանան բոլորը, և ցանկացած նման դեպք պիտի ստանա իրավական խիստ գնահատական»:

Ժուռնալիստների «Ասպարեզ» ակումբի նախագահ Լևոն Բարսեղյան

«Բացարձակ մերժելի բան է լրատվամիջոցի վրա հարձակումը, որքան էլ այդ լրատվամիջոցի լրատվությունը կամ հաղորդածը, կամ խմբագրի կամ հիմնադրի մտքերը անընդունելի, կամ տհաճ լինեն այս կամ այն խմբի, մեծամասնության կամ փոքրամասնության համար:

«Հայելի» խմբագրության դեմ հարձակումը պիտի վերջինը լինի, իսկ հարձակվողները պետք է պատշաճ պատասխանատվության ենթարկվեն արածների համար, խուլիգանության հոդվածով»:

«Իրավական ուղի» հասարակական կազմակերպության համահիմնադիր Ռուբեն Մելիքյան

«Հենց նոր հեռախոսակապ հաստատեցի Անժելա Թովմասյանի հետ։ ՀՀ-ից բացակայում է մինչև երկուշաբթի։

Ազդարարված դրդապատճառի հետ ակնհայտորեն կապ չունեցող ոտնձգությունը «Հայելու» վրա ոչ այլ ինչ է, քան, մի կողմից, Հրայր Թովմասյանի ընտանիքի վրա նոր հոգեբանական ճնշում գործադրելու, իսկ մյուս կողմից, կառավարությանը ոչ ենթակա մամուլը ճնշելու փորձ։

Ամենևին վստահ չեմ, որ ՀՀ իրավապահ համակարգի արձագանքը համարժեք է լինելու։ Ուստի ակնկալում եմ միջազգային իրավասու կառույցների, Հայաստանի Հանրապետությունում մարդու իրավունքների օրակարգ ունեցող դեսպանությունների կոշտ արձագանքը»։

Քաղաքագետ Ստյոպա Սաֆարյան

«ԱԺ մարդու իրավունքների հանձնաժողովի նախագահին, ՄԻՊ-ին, “հարձակում”, “ոտնձգություն” ու նմանատիպ բառեր օգտագործողների համար թեթև լիկբեզ անեմ.

Հարձակումն այն է, երբ Երևանի կենտրոնի փողոցներից մեկի վրա՝ ՀԿ գրասենյակի դիմաց “կայանած” սպիտակ ավտոմեքենայում մի անբարոյական կին, մեկ գյադա, որը գիշերվա 22:30-ին մուգ արևային ակնոցներ է կրում որ չճանաչվի, կապ են տալիս մասիվ՝ շենքերից մեկի կողքը կայանած մեկ այլ սպիտակ ավտոմեքենայի՝ կրկին մեկ անառակ-մեկ գյադա զույգով, որ թիրախը Կենտրոնից բարձրանում է Մասիվ, իսկ երկու նարկոշ մոլախոտ էլ 20-30 րոպե դարանակալում են շենքի մուտքի մոտ, ու թիրախի տեղ հասնելուն պես հարձակվում նրա վրա, հափշտակում հեռախոսն ու թաքնվում, քանի որ թիրախը նրանց այլ ընտրություն չի թողնում, նրանք չեն էլ կարողանում կայանած ավտոմեքենայով փախչել, ընկնում են տեսախցիկների տակ, քանի որ թիրախը նրանց հետապնդել էր 500 մետր: