Ռուս գիտնականները պարզել են, թե ինչպես կարելի է ախտորոշել ցանցաթաղանթի երակային թրոմբոզը արցունքներով

Ցանցաթաղանթի երակային թրոմբոզը, որը կարող է հանգեցնել տեսողության ամբողջական կորստի, վաղ փուլում կարող է ախտորոշվել արցունքաբեր հեղուկում պարունակվող սպիտակուցների միջոցով, ասել են շարունակական մասնագիտական ​​կրթության ռուսական բժշկական ակադեմիայի մասնագետները։ Այս մասին Gazeta.Ru-ին հայտնել են ԿԳՆ-ից։

Ցանցաթաղանթի կենտրոնական երակի թրոմբոզը առաջացնում է տեսողության խանգարում, ներակնային ճնշման բարձրացում և փափուկ հյուսվածքների տեղային բորբոքում։ Նախկինում հետազոտողները պարզել էին, որ ցանցաթաղանթի երակների սկզբնական փոփոխությունները կարող են նույնականացվել մեսոթելինի միջոցով՝ սպիտակուց, որն առաջին անգամ հայտնաբերվել է աչքի երակների խցանում (շրջափակում) ունեցող հիվանդների արցունքաբեր հեղուկում: Այժմ նրանք հայտնաբերել են ևս մի քանի սպիտակուցներ, որոնք կարող են օգտագործվել որպես հիվանդության բիոմարկերներ:

«Մենք պարզել ենք, որ S100A6, S100A8 և S100A9 սպիտակուցները կարևոր նշանակություն ունեն 65 տարեկանից բարձր հիվանդների մոտ ցանցաթաղանթի կենտրոնական երակի խցանման զարգացման համար: Դրանց պարունակությունն ավելանում է ավելի քան երկու անգամ, ընդ որում՝ նույնիսկ նեղացման փուլից առաջ։ Այս սպիտակուցների պարունակության փոփոխությունը խիստ փոխկապակցված է իմունային պրոցեսների ակտիվության բարձրացման և տեղական իշեմիկ վիճակի պատճառով արյան հաշվարկի խախտման հետ: Գործընթացները արագորեն ծածկում են հարակից հյուսվածքները և տեսողության օրգանի տեղական արյունամատակարարման համակարգը, քանի որ բոլոր S100A սպիտակուցները սեկրեցվում են և հեշտությամբ կարող են ազդանշան փոխանցել մոտակա բջիջներին և հյուսվածքներին: Այս պաթոլոգիական պրոցեսները դրսևորվում են միտոքոնդրիումների ակտիվ ոչնչացման և միտոքոնդրիումային կազմակերպման զուգահեռ փոխհատուցող գործընթացի տեսքով»,- Gazeta.Ru-ին ասել է Կենսաքիմիայի ինստիտուտի ավագ գիտաշխատող Արթուր Կոպիլովը։

Այս հակասությունը պայմանավորված է ոչ պատշաճ կառուցվածքով սպիտակուցների և ռեակտիվ օքսիդացման արտադրանքների կուտակմամբ՝ հյուսվածքային բջիջներին արյան անբավարար մատակարարման պատճառով: Ինչպես պարզաբանել են մասնագետները, դա միասին կարող է հանգեցնել միջբջջային տարածության խիստ և երբեմն անդառնալի փոփոխությունների և, որպես հետևանք, աչքի հյուսվածքների աշխատանքի մինչև տեսողության ամբողջական կորուստ:

Օգտագործելով մեզոթելինի սպիտակուցները և S100A6, S100A8 և S100A9, գիտնականները մշակել են հիվանդության ծանրության կանխատեսման նախնական մոդել՝ 77,2–95,2% զգայունությամբ։ Ակնկալվում է, որ ապագայում մոդելը կօգնի մասնագետներին ախտորոշման հարցում։