Բժիշկը նշել է երեխաների մոտ վտանգավոր ուրոլոգիական հիվանդությունների ախտանիշները

Մանկական ուրոլոգիան ներառում է հիվանդությունների բավականին լայն շրջանակ, որոնցից շատերը սխալ և ժամանակին չբուժվելու դեպքում կարող են հանգեցնել առողջական լուրջ խնդիրների: Մանկական վիրաբույժ Քսենյա Ուտկինան պատմել է դրանցից ամենատարածվածների մասին։

«Սուր ողնաշարի սինդրոմը ախտանշանների մի ամբողջություն է (ցավ, այտուց, կարմրություն ողնաշարի հատվածում), որն ուղեկցում է մի շարք սուր հիվանդություններ, այդ թվում՝ վիրաբուժական բուժում պահանջող: Ամենից հաճախ մանկական վիրաբուժական ուրոլոգիայում պետք է գործ ունենալ ամորձիների ոլորման և Մորգագնիի հիդատիդի ոլորման հետ»,- նշել է Ուտկինան։

Երբ ամորձին ոլորված է, ինչպես ասել է վիրաբույժը, մասնակի կամ ամբողջությամբ խախտվում է օրգանի արյունամատակարարումը, իսկ բուժման հիմնական նպատակը արյան հոսքի վերականգնումն է։

«Դա կարելի է անել վաղ փուլերում (մի քանի ժամվա ընթացքում) հիվանդության սկզբից, ուստի ուրոլոգի հետ կապվելու ժամկետներն այս դեպքում առանցքային նշանակություն ունեն: Որքան երկար է ամորձին զրկված արյունամատակարարումից, այնքան մեծանում են անդառնալի փոփոխությունները, որոնք կարող են հանգեցնել նրա ֆունկցիայի իսպառ կորստի»,- զգուշացրել է բժիշկը։

Մորգագնիի հիդատիդը փոքր գոյացություն է, որն առավել հաճախ լինում է էպիդիդիմիսի վրա: Այն տղաների վերարտադրողական համակարգի համար ոչ մի ֆունկցիոնալ նշանակություն չունի, հետևաբար, երբ նրա արյունամատակարարումը խաթարվում է, ավելի քիչ կրիտիկական է, նշել է մասնագետը։

«Սակայն հիդատիդի ոլորումը հաճախ ուղեկցվում է զգալի ցավով, իսկ բարդ ընթացքի դեպքում այն ​​կարող է առաջացնել բորբոքում էպիդիդիմիսի և հենց ամորձու մասում։ Նման դեպքերում պահանջվում է նաև վիրաբուժական բուժում՝ հիդատիդի հեռացում։ Այս դեպքում ցուցված է նաև շտապ այց ուրոլոգի մոտ»,- ասել է մասնագետը։

Նրա խոսքով՝ մանկական պրակտիկայում մեկ այլ տարածված ուրոլոգիական հիվանդություն է ֆիմոզը կամ նախաբազուկի նեղացումը, երբ տղայի առնանդամի գլուխը հնարավոր չէ հեռացնել։ Վաղ մանկության շրջանում նախաբազուկը կարող է նորմալ նեղանալ, իսկ հետո միայն մանկական ուրոլոգի կողմից պահանջվում է դինամիկ դիտարկում և սովորական կանխարգելիչ հետազոտություններ։

«Ապագայում մենք տեսնում ենք գլխի ամբողջական բացում և նախաբազուկի բավարար առաձգականություն։ Մեկ այլ տարբերակ է պաթոլոգիական ֆիմոզը: Այս դեպքում պաթոլոգիկորեն փոխվում է նախաբազուկը (առավել հաճախ սպիների կամ դրա ավելցուկային ծավալի պատճառով), իսկ հետո գլխի ինքնուրույն հեռացման հեռանկարներ չկան»,- զգուշացրել է Ուտկինան։

Պաթոլոգիական ֆիմոզի դեպքում կատարվում է վիրաբուժական բուժում՝ թլփատում։ Սակայն նա նշել է, որ նման վիճակում վիրահատությունը հետաձգելը կարող է վտանգավոր լինել, թեև երեխային ոչինչ չի անհանգստացնում։ Ընդլայնված դեպքերում, ֆիմոզիայի ֆոնի վրա, երեխաների մոտ կարող է նկատվել հաճախակի կրկնվող բորբոքում (բալանոպոստիտ), միզարձակման խանգարում մինչև միզուղիների պահպանում կամ պարաֆիմոզ (առնանդամի գլխուղեղի խեղդում նախամաշկի նեղ օղակում):

Կանխարգելիչ հետազոտությունների ժամանակ ուրոլոգը կարող է բացահայտել մի շարք այլ պաթոլոգիական վիճակներ, օրինակ՝ ամորձիների թաղանթների հիդրոցելա (հեղուկի կուտակում ոսկորների խոռոչում), սերմնալարի կիստա (սերմնահեղուկի թաղանթներում հեղուկի սահմանափակ կուտակում), կրիպտորխիզմ (ամորձիների բացակայություն ամորձու մեջ), հիպոսպադիա (միզուկի արտաքին բացվածքների աննորմալ տեղակայում), վարիկոցելե (ամորձիների երակների լայնացում և երակային արտահոսքի խախտում):