Իսպանական կրքերը և կանայք Պեդրո Ալմոդովարի ֆիլմերում

Այսօր հանրահայտ իսպանացի ռեժիսոր Պեդրո Ալմոդովարը նշում է իր 69-ամյակը: Նա ծնվել է 1949 թվականին իսպանական Կալսադա դե Կալատրավա փոքրիկ քաղաքում: Իր առաջին երկարամետրաժ ֆիլմը նկարահանել է 30 տարեկանում, իսկ ճանաչում ձեռք բերել 1984-ին նկարահանած «Ինչի՞ս է պետք սա» ֆիլմից հետո,  The New York Times-ը ֆիլմն անվանել է «փոքրիկ գլուխգործոց»:

Համաշխարհային ֆիլմարտադրությունում Պեդրո Ալմոդովարի ավանդը մեծ է, իր գործունեության ընթացքում նա նկարահանել է 20-ից ավելի համաշխարհային ճանաչման արժանացած ֆիլմեր, կրկնակի օսկարակիր է, ինչպես նաև բազում մրցանակներ ունի ամենահայտնի կինոփառատոններից:

Իր ֆիլմերում Ալմոդովարը առանձնակի ուշադրություն է դարձնում կանանց կերպարներին: Նրա ֆիլմերում կանայք անձնական դրամայի միջով են անցել և ճակատագրական դժվարին որոշումների առաջ են կանգնած:

«Ես զգում եմ, որ կարող եմ հետաքրքիր կլանող պատմություն ներկայացնել այն ժամանակ, երբ ֆիլմի գլխավոր հերոսը կին է: Իմ ֆիլմերում տղամարդու կերպարներ էլ կան, բայց ես կարծում եմ, որ իսպանական արվեստի մեջ կանայք ավելի բնական են, ավելի հստակ, ազդեցիկ ու արտահայտիչ»,- ասել է Պեդրո Ալմոդովարը NY Times-ին տված հարցազրույցում:

ShantNews.am-ը ներկայացնում է իսպանացի կինոռեժիսորի տպավորիչ ֆիլմերը:

«Վերադարձ»

Համարվում է իսպանացի դերասանուհի Պենելոպե Քրուզի մասնակցությամբ լավագույն ֆիլմերից մեկը: Հենց այս ֆիլմի համար նա առաջադրվել է «Օսկար»-ի՝ կնոջ լավագույն դերի համար և դարձել է առաջին իսպանացի դերասանուհին, որն առաջադրվել է «Օսկար»-ի:

Կինոքննադատների կարծիքով՝ ֆիլմի գլխավոր հերոսուհին իր հոգու խորքում ավելի շատ երանգներ ունի, քան աշնանային տերևները:

«Ամեն ինչ մորս մասին»

Սա Ալմոդովարի առաջին ֆիլմն էր, որ նվաճեց Կաննի կինոփառատոնը: Ռեժիսորը ֆիլմը նվիրել է բոլոր այն դերասանուհիներին, որոնք խաղում են, բոլոր այն կանանց, որոնք խաղում են, բոլոր այն տղամարդկանց, որոնք խաղում են կնոջ կերպարներ, բոլոր նրանց, ովքեր ցանկանում են մայր դառնալ, և իր մորը:

Ֆիլմում գլխավոր հերոսուհուն մարմնավորում է Սեսիլյա Ռոթը, որը համարվում է ռեժիսորի մուսաներից մեկը: «Ամեն ինչ իմ մոր մասին» ֆիլմում դերասանուհին մարմնավորում է որդեկորույս մոր, որը չնայած ծանր կորստին, կարողանում է կյանքի հանդեպ սերը չկորցնել:

«Կանայք նյարդային պոռթկման շեմին»

Այս ֆիլմի վերնագիրը լավագույնս արտահայտում է Ալմոդովարի սիրելի կանացի կերպարների հավաքական բնութագիրը: 1988-ին այս ֆիլմը Անտոնիո Բանդերասին և Ռոսսի դե Պալմային ճանաչում բերեց:

Հարցազրույցներից մեկում Ռոսսի դե Պալման նշել է, որ ռեժիսորը Մարիսայի կերպարը հատուկ իր համար է ստեղծել:

«Ես վայելում էի ֆիլմի նկարահանման յուրաքանչյուր վայրկյանը: Պեդրոյի հետ աշխատելը յուրահատուկ խաղ է: Նրա մոտ այնքան լավ են ստացվում ներկայացնել կանանց կերպարները, քանի որ նրա ընտանիքում մայրը շատ ազդեցիկ և ստեղծագործ կին է եղել, ընտանիքում մայրիշխանություն է եղել: Պեդրոն պաշտում է կանանց, հասկանում է մեր աշխարհը և ապրելակերպը»,- ասել է Ռոսսի դե Պալման:

«Իմ գաղտնիքի ծաղիկը»

Ֆիլմում գլխավոր հերոսուհի Լեոկադիային մարմնավորել է Մարիսա Պարեդեսը, որը մինչ այդ նկարահանվել է Ալմոդովարի ևս 5 ֆիլմում: Այս ֆիլմում նույնպես ներկայացվում է հերուսուհու անձնական դրաման, տարիքի հետ պայմանավորված խնդիրները՝ ամուսնու հետ հանգած հարաբերույթուններ, միայնության զգացում և ընկճախտ:

Կինոքննադատների կարծքով՝ այս ֆիլմը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ Ալմոդովարը հասկանում է  կնոջ հոգեբանությունը:

«Ջուլիետա»

Սա Ալմոդովարի նկարահանած վերջին ֆիլմն է: 2016-ին այն առաջադրվել է «Օսկար»-ի՝ «Լավագույն օտարալեզու ֆիլմ» անվանակարգում:

Ֆիլմում 55-ամյա Ջուլիետան երկար նամակ է գրում դստերը և պատմում է մի գաղտնիք, որը տարիներ շարունակ թաքցրել է: