Երևանցիները մի տեսակ ուրիշ են. հայերեն սովորած իտալացի երիտասարդը հիացած է Հայաստանով

Իտալացի ուսանող Ֆրանչեսկո Մորատելլին Իտալիայի Ֆերարա քաղաքից տեղափոխվել է Հայաստան, սովորել է հայերեն և այժմ մագիստրոսական թեզ է պատրաստում Վրաստանի հայ համայնքի մասին: Ֆրանչեսկոն նաև սովորել է Վրաստանում և մի շարք այլ երկրներում:

SHANTNEWS.am-ը զրուցել է Ֆրանչեսկոյի հետ, որը պատմել է Հայաստանի և հայոց լեզվի մասին իր տպավորություններից:

«Ես Բոլոնիայի համալսարանում սովորել եմ դասական բանասիրություն, գրաբար, լատիներեն, հին հունարեն: Գրաբարը շատ հավանեցի և սկսեցի սիրել հայերենը: Գիտեմ գրաբար, աշխարհաբար, 2016թ. Գյումրիում եմ ապրել որոշ ժամանակ և իտալերեն էի սովորեցնում հյուպատոսությունում: Գյումրիում ուսանողներ ունեի, ուզեցի աշխարհաբար լավ սովորել, բայց ժամանակ չկար»,- ասում է Ֆրանչեսկոն:

Մեր այն հարցին, թե Ֆրանչեսկոն ինչ նմանություն է տեսնում հայերի և վրացիների միջև, ասաց, որ Երևանում ժողովուրդը ուրիշ է, երևանցիները մի տեսակ ուրիշ են:

Ֆրանչեսկոն Մորատելլին նշեց, որ հայերի և իտալացիների մեջ ևս տեսնում է նմանություններ՝ մասնավորապես բնավորության հարցում: Նրա խոսքերով՝ հայերը և հատկապես երևանցիները շատ արագ են փոխվում, բայց ինքը հուսով է` նրանք իրենց բնույթը՝ մեծահոգությունը, բարությունը և պատրաստակամությունը կպահեն, միշտ բարեկամ, հյուրասեր անկեղծ ու բաց մարդիկ կլինեն։

Ֆրանչեսկոն կարծում է, որ հայերն ու իտալացիները նման են, քանի որ, չնայած տնտեսական ու քաղաքական դժվարություններին, փորձում են երջանիկ լինել և կյանքը վայելել։

«Հայաստանում շատ ընկերներ ունեմ Երևանում, Գյումրիում և ամբողջ Հայաստանում, սիրում եմ հայերի հյուրընկալությունը, խոսելու ձայնը, ձևը: Սկզբում գյումրեցիների հետ դժվար էր, հիմա ամենալավ ընկերներս, եղբայրներս գյումրեցիներ են: Վրացիները մոնոտոն են խոսում, իսկ հայերի խոսելաձևից, տոնից կարելի է հասկանալ հայերի տրամադրությունը»,- ասաց նա:

Ֆրանչեսկոյից հետաքրքրվեցինք, թե ինչպես են արձագանքել նրա ընտանիքի անդամները, երբ որոշել է սովորել Վրաստանում և Հայաստանում.

«Ես ծնողներիս ասել էի, որ չեմ ցանկանում Իտալիայում ապրել, մնալ և իմ ապագան տեսնում եմ ուրիշ երկրում, իրենք ուրախ էին, սակայն ցանկանում էին իրենց երեխայի ապագան տեսնել ավելի հարուստ երկրում, բայց հետո հասկացան, որ Հայաստանում և Վրաստանում կյանքը կամաց-կամաց ավելի լավ է դառնում, տնտեսական հարաբերությունները զարգանում են, նոր շուկաներ են ձևավորվում: Ցավոք, ծնողներս Հայաստանում չեն եղել, սակայն շատ կուզենայի Հայաստանը իրենց ցույց տալ»:

Ֆրանչեսկո Մորատելլին ցանկանում է նոյեմբերին կրկին գալ Հայաստան և Վրաստան, որպեսզի պաշտպանի իր մագիստրոսական թեզը, որը վերաբերում է վրացահայերի կյանքին:

Նա գիտի հայերեն, վրացերեն, գերմաներեն, հունարեն և այլ լեզուներ, սակայն հայերենը իր համար շատ գեղեցիկ է, քանի որ հայերը սիրում են ամեն բառ թարգմանել, իրենը դարձնել, օրինակ՝ հեռախոս, ոչ թե տելեֆոն, համակարգիչ, ոչ թե կոմպյուտեր և այլն: Նրա համար հետաքրքիր է հայերենի գրականությունը. երիտասարդը մեզ հետ զրույցում մեջբերեց Բայրոնի խոսքերը, որը նշում էր, որ «Աստծո հետ հաղորդակցվելու միակ լեզուն հայերենն է»:

Դրան զուգահեռ նա այս պահին սովորում է Վենետիկի համալսարանում, սակայն ցանկանում է Հայաստանում դառնալ գիտությունների թեկնածու: