Գյումրիում բնակեցված ձեղնահարկերի սեփականաշնորհման գործընթացը դժվարացել է

Բնակֆոնդ, որն ի սկզբանե բնակության համար նախատեսված չէր, բայց դարձավ օթևան բնակարանային խնդիրներ ունեցողների համար: Խոսքը Գյումրիի Անի թաղամասի շենքերում գտնվող ձեղնահարկերի մասին է, որոնք 90-ականներից հետո վերածվել են բնակտարածքի, և դրանց մեծ մասի նկատմամբ բնակիչները չունեն սեփականության իրավունք, երբեմն էլ տարածքը զբաղեցվել է ապօրինի:

Օրինականացման գործընթաց սկսելու ցանկություն բնակիչներն ունեն, բայց պահանջվում է ծախսատար ու ժամանակատար թղթատարություն: Պատճառը համատիրությունների մասին օրենքն է, որով ամրագրված է, որ ձեղնահարկերը համարվում են ընդհանուր օգտագործման տարածք: Այն, ինչ օրենքում է, փաստաթղթային ձևակերպում չունի:

Անի թաղամասի գրեթե բոլոր շենքերը 4 հարկանի են: Նախագծով այդքանն է եղել նախատեսված բնակության համար: 80-ականների վերջին կառուցված այս շենքերում ևս մեկ՝ ձեղնահարկային հատված էլ ժամանակին տրամադրվել է արվեստագետներին ու տարբեր պետական կառույցների, արվեստանոցներ ու տնտեսական նշանակության տարածք ծառայելու համար: Հիմա ոչ մի արվեստանոց ձեղնահարկերում չկա: Տարիների ընթացքում դրանց տնօրինողները փոխվել են, տարածքի նշանակությունը ևս:  Շատ շենքերում ձեղնահարկերը բնակիչներն են զբաղեցրել: Սա տարբերակ է եղել բնակարանային պայմանները բարելավելու համար: Հատկացումները, ըստ համատիրությունների, հաճախ բանավոր են եղել, առանձին դեպքերում էլ փաստաթուղթ՝ օրդեր է հատկացվել:

Օրինակը` Վարդանուշ Հարոյանի բնակարանն է: Տուն ունեցել է, մանկուց հաշմանդամ դստեր բուժման համար վաճառել է, քաղաքապետարանը նրան ձեղնահարկ է հատկացրել: Հիմա հաշմանդամ աղջկա տեղաշարժն ապահովելու համար ուզում է տունը վաճառել կամ փոխանակել ցածր հարկերում գտնվող բնակարանի հետ: Բայց սրա իրավունքը չունի, քանի դեռ մանսարդը, որտեղ ընտանիքն ապրում է արդեն 16 տարի, սեփականության իրավունքով իրենց չի պատկանում:

«Սեփականաշնորհումը պետք է կատարվի բազմաբնակարանային շենքների համատիրությունների մասին օրենքի համապատասխան: Թե ինչու չի սեփականաշնորհվում, կախված է նրանից, թե ինչի համար է օգտագործվում, ինչպես է եղել հատկացված, արդյոք համարվում են ընդհանուր սեփականության իրավունքով տրված տարածքներ ձեղնահարկերը:  Համատիրությունների տիրույթում է դա»,- SHANTNEWS-ին ասել է Գյումրիի գլխավոր ճարտարապետ Հենրիկ Գասպարյանը:

Ձեղնահարկերի սեփականաշնորհում կատարվել է մինչև 2000-ականների սկիզբը, որից հետո շրջանառության է դրվել համատիրությունների մասին օրենքը, համաձայն որի` ձեղնահարկերը համարվում են համատիրության գույքը, և համատիրությունը պետք է նվիրատվություն կատարի բնակչին: Կադաստրի մերժումներն էլ համատիրության թերի փաստաթղթերով են պայմանավորված:

«Ամբողջ փաստաթղթային փաթեթը ներկայացվում է կադաստր, կադաստրում գալիս է մերժում, թե համատիրությունները չունեն սեփականության իրավունքով գրանցված տարածք, որ կարողանանք տալ մեկ ուրիշ բնակչի: Եթե համատիրությունները փորձեն նման տարածք գրանցել, հսկայական թվերի հետ կապ ունի: 1 սենյակը չափագրողները 10-13 հազար դրամ են վերցնում, իսկ համատիրությունները պետք է գրանցեն ամբողջ կտուրը, նկուղը և աստիճանահարթակները: Օրենքը բաց, թույլ տեղեր ունի, որով կարող եմ և՛ շրջանցել, և՛ չշրջանցել: Ժամանակին սեփականաշնորհել են, հիմա չեն սեփականաշնորհում, ասում են՝ մենք չունենք գրանցված գույք: Այդ դեպքում թող օրենք հրապարակեն ու համատիրություններին սեփականշնորհման իրավունքով տան ընդհանուր օգտագործման գույքը»,- SHANTNEWS-ին ասել է «Բարձրաբերձ» համատիրության նախագահ Գայանե Սահակյանը:

Սեփականաշնորհելու համար կադաստրը հիմա պահանջում  է, որ նախ՝ համատիրություններն ունենան ձեղնահարկերի նկատմամբ սեփականության իրավունք: Սա պահանջում է մեծ գումարներ: Ըստ համատիրության ղեկավարի` խնդրի կարգավորումը հնարավոր է համատիրությունների մասին օրենքում փոփոխություններ կատարելուց հետո, որով ընդհանուր օգտագործման տարածքները համատիրություններին կհանձնվեն սեփականության իրավունքով: Նաև համայնքապատկան ձեղնահարկեր կան Անի թաղամասում: Քանիսն են դրանք, գլխավոր ճարտարապետն էլ չգիտեր: Քաղաքապետարանն իր ունեցվածքը դեռ ճշգրտում է գույքագրման միջոցով: