«Այո»-ի լոգոն չի փոխվի, բայց 3 միլիոնն այլ մարդիկ կստանան

Սահմանադրական փոփոխությունների «Այո»-ի քարոզչության համար ընտրված այս լոգոն բուռն քննարկումների տեղիք տվեց և համացանցում հայտնված ուշագրավ բացահայտմամբ տարավ մինչև հեռավոր 90-ականներ:

Ամեն ինչ սկսվեց այս կետից. «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության կազմակերպած դրամահավաք-երեկոյին «Այո»-ի շտաբի պետ Սուրեն Պապիկյանը պատմեց՝ նախապես մրցույթ էր հայտարարված, ընտրությունը բարդ էր, երկար վիճելուց ու քննարկելուց հետո որոշել էին, որ «Գարուն Էջենսի» կազմակերպության ներկայացրած լոգոն է լավագույնը: Հաղթողի համար նախատեսված էր 3 միլիոն դրամ: «Այո»-ի շտաբն առատաձեռն էր նաև 3-րդ և 2-րդ տեղերի մրցանակակիրների հանդեպ, նրանց էլ սպասում էր համապատասխանաբար 1 և 2 միլիոն դրամ: Լավագույն լոգոյի հեղինակներին հրավիրեցին բեմ:

Սա նրանց աշխատանքն էր համարվում ևս մի քանի ժամ, մինչև ֆեյսբուքյան օգտատեր, լրագրող-խմբագիր Արայիկ Մարգարյանն իր էջում չհրապարակեց այս երկու լուսանկարները՝ կողք կողքի, իսկ կից գրառման մեջ հարցը՝ պլագիա՞տ, թե՞ լավ մոռացված հինը: Առաջին լուսանկարում 1991թ. Անկախության հանրաքվեի ժամանակ հրապարակված նկարն է, այն զետեղված է եղել «Երեկոյան Երևան» օրաթերթի սեպտեմբերի 23-ի համարում: Անզեն աչքով էլ երևում է՝ երկու լուսանկարներում էլ «Այո»-ները դետալ առ դետալ նույնն են: Համացանցային բումը պատրաստ էր: Միացան պաշտոնյաները: Փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը հրապարակեց՝ փնտրվում է բնօրինակի հեղինակը: Հեղինակը գտնվեց. Ստյոպա Նարոյանն է. նա արդեն մահացել է: Այդ տարիներին թերթին թղթակցած, նկարիչ Ցոլակ Ղևոնդյանը հիշում է՝ թերթի շապիկին նկարները ձեռքով էին արվում:

Իսկ այս պատմության գլխավոր «հերոսների»՝ «Գարուն Էջենսիի» ներկայացուցիչների հետ կապ հաստատել այդպես էլ չստացվեց:

Կայքն արդեն չի աշխատում, ֆեյսբուքյան էջն ուսումնասիրելիս էլ տեսնում ենք, որ հրապարակումները քիչ են, էջի հետևորդները՝ ևս: Ավելին պարզվել է, որ «Գարուն Էջենսիի» անունով որևէ ընկերություն երբևէ գրանցված չի եղել և կառավարության էլեկտրոնային ռեգիստրում այդ անվամբ որևէ ընկերությունը չկա։ Ընկերությունից չեն արձագանքում, փոխարենը հաղորդագրություն են տարածել՝ փորձելով բացատրել ստեղծված իրավիճակը:

«Մենք, իհարկե, տեղյակ ենք եղել պաստառի գոյությանը։ Պարզաբանում ենք, որ 1991 թվականի «Երեկոյան Երևան» թերթում տեղ գտած նկարազարդման գաղափարը հանդիսացել է ոգեշնչման աղբյուր։ Այն իր մեջ ամփոփում է շղթաներից ազատման կոչի և, իհարկե, «Այո՛»-ի ոգին։ «Գարունը» տեղին է համարել օգտագործել պաստառի տառատեսակը, և մշակելով այն, վերածել է «Այո՛» արշավի լոգոտիպի։ Նշեմ, որ ՀՀ օրենսդրությունը հստակ տարբերակում է պաստառի և լոգոտիպի սահմանումը, ինչպես նաև հեղինակային իրավունքի խախտման կարգը։ «Գարունը» որևէ մեկի հեղինակային իրավունքը չի՛ խախտել»,- ասված է հաղորդագրության մեջ:

Չնայած պատմությունն աղմկոտ էր, բայց «Այո»-ի շտաբին գաղափարական համեմատության տեղիք է տվել:

«Այս 2 «Այո»-ները նկարված են եղել Հանրապետության անկախության հանրաքվեի հիմքում»,- ֆեյսբուքյան ուղիղ եթերում ասել է Սուրեն Պապիկյանը:

Ու որոշում կայացվեց մրցանակային 3 միլիոն դրամը հավասարապես բաշխել «Երեկոյան Երևան» թերթի 1991-ի խմբագիր Նիկոլայ Ենգիբարյանի, գծանկարիչներ Ցոլակ Կանթեղ Ղանդիլյանի և Ստեփան Նարոյանի իրավահաջորդի միջև: Իսկ լոգոն կշարունակի մնալ «Այո» պաստառներին և ուղեկցել «Այո»-ականներին: