Վան Գոգի աշխատանքներում նյարդային ցանցը հայտնաբերել է «հաջողության փուլեր»

Ամերիկացի գիտնականները արհեստական ​​բանականության մեթոդներով վերլուծել են հայտնի նկարիչների ավելի քան 800 հազար նկարներ և դուրս բերել «հաջողության բանաձևը», որը, նրանց կարծիքով, հարմար է ստեղծագործական մասնագիտությունների բոլոր ներկայացուցիչների, ինչպես նաև գիտնականների համար: Դրա էությունն այն է, որ հաջողության համեմատաբար կարճ ժամանակահատվածին սովորաբար նախորդում են երկար տարիների փորձեր և սեփական ոճի որոնումներ: Հետազոտության արդյունքները հրապարակված են Nature Communications ամսագրում:

2018 -ին ԱՄՆ -ի Հյուսիսարևմտյան համալսարանից Դաշուն Վանի ղեկավարած հետազոտողները նյարդային ցանցերի միջոցով պարզել են նկարիչների, կինոգործիչների և գիտնականների կարիերայի մանրամասները: Նրանք վիճակագրական մեթոդներով որոշել են, որ շատ արվեստագետներ, կինոգործիչներ կամ գիտնականներ կարիերայի ընթացքում ունեցել են իրենց կարևորագույն ստեղծագործությունների ստեղծման մի շրջան, որոնց հետ կապված է նրանց անունը: Հեղինակներն այս ժամանակաշրջաններն անվանել են «թեժ փուլեր», իսկ նոր հետազոտության ընթացքում հեղինակները պարզել են նման «հաջողության շղթաների» առաջացման օրինաչափությունները:
Գաղափարը ծնվել է բժիշկ Վանի մոտ Ամստերդամում Վան Գոգի թանգարան այցելելիս: Նա նկատել է, որ նկարչի ամենահայտնի իմպրեսիոնիստական ​​կտավները, այդ թվում՝ «Աստղազարդ գիշեր» -ը, «Արևածաղիկները» և «Արլում գտնվող ննջասենյակը», ստեղծվել են կարճ ժամանակահատվածում՝ 1888-1890 թվականների միջև:

Մինչ այս, Վան Գոգի աշխատանքն ավելի իրատեսական էին՝ գերակշռում էին մռայլ դեղին և կանաչ երանգները, այլ ոչ թե վառ գույները, որոնցով նա այսօր հայտնի է:

«Եթե նայեք նրա աշխատանքներին մինչև 1888 թվականը, այնտեղ ամեն ինչ կա՝ նատյուրմորտներ, մատիտով նկարներ և դիմանկարներ, որոնք իրենց բնույթով շատ տարբեր էին այն ստեղծագործություններից, որոնք նա ստեղծել էր իր «թեժ փուլերի» ընթացքում», – Վանի խոսքերը մեջբերված են Հյուսիսարևմտյան համալսարանի մամուլի հաղորդագրության մեջ:

Նման ժամանակաշրջան է ապրել ամերիկացի հայտնի նկարիչ Ջեքսոն Պոլլոկը: Մինչև նա սկսել էր ակտիվորեն շահագործել իր հորինած «կաթիլային տեխնիկան», նա երկար ժամանակ փորձեր էր կատարել գծանկարների և պրինտների վրա, ստեղծել մարդկանց, կենդանիների և բնության սյուրռեալիստական ​​պատկերներ: Եվ հետո, ընդամենը երեք տարվա ընթացքում ՝ 1947-ից 1950 թվականներին, նա ստեղծել է բոլոր գլուխգործոցները, որոնցով նա հայտնի է մինչ օրս:

Հետազոտողները մշակել են հաշվարկման մեթոդներ՝ գործածելով խորը ուսուցման և ցանցային գիտության ալգորիթմներ, այնուհետև կիրառել են այդ մեթոդները՝ տվյալների մեծ հավաքածուները վերլուծելու համար՝ հետևելով նկարիչների, կինոգործիչների և գիտնականների աշխատանքներին: Ընդհանուր առմամբ, նրանք վերլուծել են թանգարաններից և պատկերասրահներից հավաքված կերպարվեստի ավելի քան 800 000 պատկերներ, որոնք ընդգրկել են 2 128 նկարիչների կարիերայի պատմություններ, ինտերնետային ֆիլմերի տվյալների շտեմարանից (IMDb) 4 337 կինոգործիչների 79 000 ֆիլմեր և 20 040 գիտնականների ​​հրապարակումներ և Web of Science և Google Scholar – ից մեջբերման ինդեքսները:

Հեղինակները պարզել են, որ «թեժ փուլերը», որպես կանոն, երկար տարիների հետազոտությունների անմիջական արդյունքն են՝ տարբեր ոճերի կամ թեմաների ուսումնասիրությունների, որին հաջորդում է շահագործման ժամանակաշրջանը, երբ նկարիչը կամ գիտնականը կենտրոնանում է նեղ տարածքում և արդյունք տալիս:

«Ո՛չ ուսումնասիրությունը, ո՛չ շահագործումը, առանձին չեն հայտնվում որպես «թեժ փուլ»: Դա հետևողականություն է պահանջում, – բացատրում է Վանը: – Թեև ուսումնասիրելը ռիսկային է, քանի որ այն կարող է արդյունք չտալ, սակայն հենց այդ ժամանակահատվածում է, որ դուք, ամենայն հավանականությամբ, կունենաք հիանալի գաղափար:
Միևնույն ժամանակ, եթե ուսումնասիրությանը չհաջորդեր գաղափարի ամրապնդման նպատակով շահագործումը, «թեժ գծի» հավանականությունը զգալիորեն կնվազեր»:

Գիտնականները պարզել են, որ միջին հաշվով «թեժ փուլը» տևում է գրեթե հինգ տարի, որից հետո մարդիկ հասնում են գեղարվեստական ​​կամ գիտական ​​ստեղծագործական կայուն վիճակի և այլևս նոր գաղափարներ չեն փնտրում: