Ե՞րբ է առաջացել կյանքը Երկրի վրա. գիտական սենսացիոն բացահայտումները

 Լուսնի առաջացման ամենահայտնի վարկածը մինչև հիմա նա է, որ Երկիր մոլորակի բնական արբանյակը տիեզերական բախման արդյունք է: Գիտնականներն ասում են շուրջ 4.5 միլիարդ տարի առաջ տիեզերական ինչ-որ մարմին բախվել է մեր մոլորակի հետ:   Այդ մարմինը գիտնականներն անվանեցին Տեյա: Երկրի և Տեյայի բախման հետևանքով տիեզերք է շպրտվել մեծ քանակի նյութ, որի հիմքի վրա էլ ձևավորվել է լուսինը:  Սա է հենց Երկրի և լուսնի երկրաբանական և քիմիական մեծ ընդհանրությունների պատճառը:   Կատարխեի շրջանում (Կատարհեյը – դա տիեզերական ամենավաղ շրջանն է համարվում, 4 միլիարդից ավելի տարի առաջ) լուսինը բոլորովին այլ տեսք է ունեցել: Ամենայն հավանականությամբ այն ներկայացրել է լավայի հրե գունդ: Այն ունեցել է գերխիտ մթնոլորտ՝ պատված ծանր մետաղների գոլորշիով: Լուսինը այդ շրջանում մոտ 10 անգամ ավելի մոտ է եղել Երկիր մոլորակին, քան հիմա: Այս պնդման հիման վրա գիտնականների  խումբը եկել է այն եզրակացության, որ իր գոյության առաջին 400-500 միլիոն տարիների ընթացքում մեր մոլորակը  չի ունեցել օվկիանոսները և առհասարակ  հեղուկ վիճակում ջրային պաշարներ:  Այստեղից էլ բխում է այն ենթադրությունը, որ կյանքը Երկրի վրա սկիզբ է առել ավելի ուշ: Իրենց հետազոտությունների մասին գիտնականները ծավալուն հրապարակումներ են արել Geophysical Research Letters ամսագրում: 

Ինչպես ընդունված է հիմա կարծել, հաջորդ մի քանի միլիոն տարիների ընթացքում Լուսինը, մակընթացության ուժերի շնորհիվ բավականին մեծ արագությամբ է հեռացել Երկրից:  Իվերջո հասել է որոշակի հաստատուն դիրքի: Դա ներկայիս ուղեծիրն է համարվում: Ինչպես հայտնի է, Լուսինը միշտ մի կողմով է տեսանելի Երկրից: Հիմա Լուսնի հեռացման արագությունը շատ նշան է: Տարեկան 2-4 սանտիմետր: Կոլորադոյի համալսարանի գիտաշխատող Շիցզե Չունի խմբի կարծիքով հատուկ ուշադրություն պետք է դարձրել Լուսնի անբնական «սապատին», որը գտնվում է արբանյակի հասարակածային հատվածում: Այդ «սապատը» դեռ երկու հարյուր տարի առաջ բացահայտել էր ֆրանսիացի աստղագետ Պիեր Լապլասը: Ֆրանսիացին նկատել էր, որ Լուսինը 17-20 անգամ ավելի է սեղմված, քան պետք է լիներ, ըստ իր՝ առանցքի շուրջը պտտման արագության:    

   «Լուսին հասարակածային հատվածի «սապատը» կարող է բացել Երկրի վաղ էվոլյուցիայի գաղտնիքները, որոնց մասին մեր մտքի ծայրով անգամ չի անցել: Լուսնի այդպիսի կառուցվածքը, ըստ ամենայնի, փաստում է այն մասին, որ 3-4 միլիարդ տարի առաջ այն պտտվել է շատ ավելի արագ քան այսօր: Հավանաբար Լուսնի, այսպես կոչված, արագ արգելակման տեսությունը, գոնե իր գոյության առաջին շրջանի համար սխալ է:  Պտույտների արագությունը  առնվազն առաջին 400 միլիոն տարիներին եղել է շատ արագ: Հակառակ պարագայում լուսինը ընդմիշտ կմնար «հեղուկ» մոլորակ և կունենար բոլորովին այլ չափեր ու կառուցվածք»,- նշել է Շիցզե Չժունը:  

Ըստ գիտական օրինաչափությունների՝ այդպիսի սցենարը հնարավոր է միայն այդ դեպքում, եթե Երկիրը այն ժամանակ ծածկված չի եղել ջրով, որը համադրելի է Երկրի ներկայիս ջրային միջավայրին: Այսինքն՝ «հեղուկ» ջուր երիտասարդ Երկիր-մոլորակի վրա չէր կարող լինել: Ջուրը, կամ, այսպես ասած, «բերվել»  է լուսնի «սապատի» ձևավորումից հետո, կամ էլ գտնվել է պինդ վիճակում, այսինքն՝ սառույցի կառուցվածքով: 

«Եթե Երկիրն ունեցել է ջրային միջավայր շատ վաղ շրջանում, ապա այն եղել է բացառապես սառցակալած: Այդ պատճառով  մակընթացության ուժերը չեն կարողացել արգելակել լուսնի արագությունը: Մեր կարծիքով դրա հավանական պատճառը կարող էր լինել այն, որ արեգակը այն ժամանակ այդքան հզոր չէր ճառագայթում, ինչպես հիմա»,-  բացատրում է Չժունը:     

Այս եզրահանգումները ստիպում են վերանայել Երկրի վրա կյանքի առաջացման մասին տեսությունը: 

Հիշեցնենք, որ բոլորովին վերջերս երկրաբանների մի գիտական խումբ հայտարարեց, որ կյանքը Երկրի վրա առաջացել է դեռ 4 միլիարդ տարի առաջ: