Ատամնաբույժը բացատրել է, թե ինչու չի կարելի անտեսել երեխայի սխալ կծվածքը

Առաջին անգամ անհրաժեշտ է երեխային օրթոդոնտին ցույց տալ 2,5-3 տարեկանում, քանի որ հենց այս ժամանակ է ավարտվում կաթնային խցանման ձևավորումը, որը սխալ ձևավորվելու դեպքում կարող է փոխանցել բոլոր խախտումները մշտական ​​ատամներին. Այս մասին Газета.Ru-ին ասել է ատամնաբույժ-թերապեւտ, Կուրսկի Maestro կլինիկայի ղեկավար Ալեքսեյ Սոշնիկովը։

Փորձագետի խոսքով, եթե երեխային 2-3 տարեկանում չեն տանում բժշկի, ապա նրան պետք է ցույց տան օրթոդոնտի մոտ 6 եւ 11 տարեկանում։

«6 տարեկանում հեշտությամբ կարող ես շտկել ամենածանր պաթոլոգիաները, օրինակ՝ բաց կծվածքը։ Ինչ վերաբերում է մեծ երեխաներին, ապա սեռական հասունացումը սկսվում է 11 տարեկանում աղջիկների համար, իսկ 12 տարեկանում տղաների համար, և հենց այս ժամանակաշրջանում է, որ ցանկացած օրթոդոնտիկ սարքավորում հատկապես լավ է աշխատում: Բացի դրանից, 11-12 տարին այն գագաթնակետն է, երբ կարելի է անել գրեթե անհնարինը, օրինակ՝ ընդլայնել ատամնաշարը, ուղղել անհամաչափությունը, բարելավել պրոֆիլը և դիմագծերը։ Սա լավագույն տարիքն է մշտական ​​ատամների վրա բրեկետներ տեղադրելու համար, քանի որ այս պահին բոլոր ատամներն արդեն իրենց տեղում պետք է լինեն: Բացառությամբ ուշացած և չծթկած կամ դիրքի խախտմամբ ատամների՝ ասիմետրիկ տեղակայված կամ քթի տակ ընկած»,- ասել է ատամնաբույժը։

Նա նշել է, որ հիվանդները կարող են բրեկետներ ձեռք բերել ցանկացած տարիքում։ Բայց հարկ է հիշել, որ սա օրթոդոնտիկ բուժում է, այլ ոչ թե գեղեցիկ ժպիտի հասնելու միջոց, ուստի ցանկացած բուժում ունի իր հակացուցումները, որոնց վերաբերյալ չափազանց կարևոր է խորհրդակցել բժշկի հետ։

«Չուղղված կծվածքի հետևանքները կախված են պաթոլոգիայի ծանրությունից: Այնուամենայնիվ, երեխաների մոտ անսարքությունը մեծ հավանականություն ունի արտահայտվելու դեմքի հատկությունների վրա, այսինքն՝ միշտ կա դեմքի ձևի փոփոխության, ասիմետրիայի, չափազանց ուռուցիկ կամ գոգավոր պրոֆիլի հավանականություն. կոչվում է «թռչնի դեմք»: Բացի դրանից, մի մոռացեք, որ բերանի խոռոչը մարսողական համակարգի սկիզբն է: Սխալ խաթարումը խաթարում է այնպիսի գործառույթներ, ինչպիսիք են կծելը, սնունդը ծամելը, կծվածքի բարձրության նվազեցումը և, ի վերջո, հանգեցնում է ծամելու արդյունավետության նվազմանը և աղեստամոքսային տրակտի հնարավոր հիվանդություններին»,- զգուշացրել է Ալեքսեյ Սոշնիկովը:

Սխալ կծվածքի մեկ այլ հնարավոր բացասական հետևանք կարող է լինել TMJ-ի կամ ժամանակավոր-մանդիբուլյար հոդի պաթոլոգիան. դրանք կտտոցներ, ճռճռոցներ, ցավեր են, որոնք կարող են զարգանալ տարիքի հետ:

«Կծվածքի պաթոլոգիան կապված է նաև ԼՕՌ օրգանների պաթոլոգիայի հետ։ Սա նշանակում է, որ եթե երեխան չվերացնի խախտումները, օրինակ՝ չընդլայնի ատամնաշարը, չուղղի ատամները, ապա նա կունենա նեղ ռնգային անցումներ, կխանգարվի շնչառությունը»,- ասել է ատամնաբույժը։